ไม่รู้ว่าอีกไกลแค่ไหนจึงจะได้ใกล้หัวใจเธอ...
กัญจน์ถอนใจเบาๆ นึกตลกในความผันผวนของชีวิตตัวเอง เพื่อมธุมาสแล้ว จากท่านประธานผู้น่าเกรงขาม เขายอมกลายมาเป็นเด็กรถ ตอนนี้ยังรับบทนายต้นห้องอีกหนึ่งตำแหน่งด้วย ถ้าพูดให้ฟังดูหรูละก็นะ แต่ถ้าเอาตรงๆ ก็ไม่ต่างจากหมาที่นอนเฝ้ายามให้เจ้านายหน้าห้องนั่นแหละ
สมน้ำหน้า! อย่ากโง่ดีนัก...
เขายิ้มเยาะตัวเอง ความขมขื่นค่อยๆ บาดลึกในหัวใจ ตอนที่เขามีเวลามีโอกาสได้รับความรักจากมธุมาสอย่างเต็มเปี่ยม เขากลับทิ้งขว้างไม่ไยดี ตอนนี้เขาเลยต้องกล้ำกลืนน้ำตาไว้ในอก ลิ้มรสความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เขาเป็นคนใช้มีดกรีดหัวใจของมธุมาส บาดแผลนั้นลึกถึงขั้วหัวใจ ไม่รู้จะต้องใช้เวลานานเท่าไรกว่าที่เธอจะหายดีดังเดิม สามารถยอมรับเขาเข้าไปในชีวิตได้อีกครั้ง
บางที...อาจจะไม่มีวันนั้นเลยด้วยซ้ำ!
แต่นี่เป็นสิ่งที่เขาก่อขึ้นเอง ไม่มีทางแก้ไขได้นอกจากใช้หัวใจเขารักษาใจเธอ ให้เว
