บทที่ 6 สาวดริงก์ 2
887 คำ
“อืม...ดี” กัญจน์ส่งเสียงครางลึกในลำคอ ดวงตาลุ่มลึกใคร่กระหายจับจ้องมธุมาสไม่วางตา “อย่าเล่นแต่ส่วนนั้น สัมผัสลูกบอลของฉันด้วยสิ”
คนถูกสั่งเม้มปากเอื้อมมืออีกข้างไปสัมผัสกับถุงทองที่ห่อหุ้มลูกบอลเล็กๆ สองใบ กอบกุมคลึงคลำโลมไล้วนไปวนมา ร่วมด้วยช่วยกันกับอีกมือที่หมุนวนรูดเร้ากำกระทอกท่อนกายเขาไม่หยุด สร้างความเสียดเสียวซาบซ่านให้แก่คนถูกปรนเปรอที่แหงนหน้าเริด สองมือเหยียดกว้างกำพนักพิงแน่น ส่งเสียงครางซี้ดซ้าดอย่างพอใจ ร้องสั่งจนเกือบจะตะโกนออกมาว่า
“ใช้ปากดูดมันเดี๋ยวนี้!”
มธุมาสเบิกตาโพลง มองแก่นกายเหยียดขยายตั้งชันที่มือเล็กๆ ของเธอกำไม่รอบด้วยความหวาดหวั่น ในใจต่อต้านไม่ต้องการใช้ปากกับเขา แต่น้ำเสียงดุดันกระสันซ่านที่เอ่ยเร่งเร้าทำให้เธอไม่มีทางเลือก ใบหน้าเรียวเล็กยื่นเข้ามาใกล้ ริมฝีปากและจมูกโด่งรั้นอยู่ห่างจากท่อนเนื้ออวบหนาไม่ถึงคืบ เธอได้กลิ่นกายเฉพาะตัวของเขาโชยเตะจมูก ไม่ได้รังเกียจอย่างที่คิด แต่ก็ไม่คุ้นชิน จึงกลั้นใจแตะปลายลิ้นเลียส่วนหัวลิ้มรสน้ำใสๆ ที่ออกรสคาวปะแล่มๆ แล้วสูดหายใจเข้าลึก อ้าปากกว้างๆ ต้อนรับแก่นกายแข็งขึงเข้าเต็มอุ้งปาก
“โอว์... ซี้ดส์...”
กายแกร่งกระตุกเฮือก หน้าท้องเกร็งแขม่วขึ้นลอนสวย ลมหายใจสะดุดห้วง เมื่อความเสียดเสียวแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง เพียงแค่ปากนุ่มอุ่นชื้นสวมครอบท่อนลำเขาเท่านั้น ยังไม่ทันวาดลีลาดูดเลียเลยสักนิด แต่กลับทำให้เขาเสียวซ่านไปถึงหัวใจ สุขสมอย่างที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยทำได้ ไม่อาจเทียบเคียงเสียด้วยซ้ำ
นี่สินะรสรักจากคนที่เราพึงใจ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกินกับคนที่ไม่มีใจ...
มธุมาสใช้ปากและลิ้นเล้าโลมดูดเลียให้เขา ถึงจะไม่เจนจัดชำนาญ แต่ก็สร้างความอิ่มเอมวาบหวามใจให้แก่กัญจน์อย่างไม่รู้ตัว ปลายนิ้วเรียวยาวเกลี่ยไล้ปรอยผมของเธอทัดหลังหูอย่างอ่อนโยน อยากมองหญิงสาวที่กำลังก้มหน้าก้มตารูดเร้าดูดดึงทำรักเขาด้วยปากเธออย่างเต็มตา ยามที่มธุมาสผงกหัวรวบดูดแรงๆ สะโพกเขาหยัดยกแอ่นผวาตาม ดวงตาขุ่นเข้มเต็มไปด้วยแรงกำหนัดมองเธออย่างลึกซึ้ง เผยความรู้สึกที่ซ่อนเร้นอยู่ในใจออกมาจนหมดสิ้น
“แรงอีก! ดูดมันแรงๆ”
กัญจน์เอื้อมมือมาบีบแก้มนุ่ม กระตุ้นให้เธอออกแรงดูดดุนจนแก้มตอบ ตัวเขาซ่านสยิวไปทั้งร่าง เสียวจัดจนทนไม่ไหวเด้งสะโพกกระทั้นใส่ริมฝีปากอวบอิ่ม สองมือตะปบกุมใบหน้าเรียวเล็กแนบแน่นแหงนเงยให้รองรับแรงอารมณ์ร่านร้อนของเขา สาวรูดท่อนลำครูดสีเข้าออกกลีบปากอิ่มถี่ระรัว ลึกล้ำจนปลายหัวหยักกระทบคอหอยดังกึกๆ
“อื้อ... อึ่ก... อื้อ...อ...”
มธุมาสทั้งทุบทั้งดันหน้าขาเขาอุตลุด พยายามสุดแรงที่จะถอนริมฝีปากออก เธออึดอัดหายใจไม่ออกลำคอจุกเสียดรู้สึกเหมือนจะขย้อนออกมาเสียให้ได้ แต่เขากดศีรษะเธอไว้แน่น ความใหญ่โตที่วิ่งรอกเข้าออกในปากโพรงเธอ รวมถึงความรุนแรงป่าเถื่อนของเขา ทำให้เธอสำลักจนน้ำตาเล็ด ทว่าคนใจดำก็ไม่หยุดยังคงทรมานเธอต่อไป
“กลืนลงไปให้หมด อะ...อ่าส์...”
กัญจน์สั่งเสียงกร้าวกึ่งคำราม ฝ่ามือใหญ่บีบแก้มเธอบังคับให้อ้าออกรองรับน้ำกามสีขาวขุ่นที่แตกทะลักคาปากเธอ มธุมาสอยากจะถุยทิ้งแต่ก็ทำไม่ได้ จำต้องกลืนมันลงไปตามที่เขาสั่ง ทั้งที่รังเกียจจนอยากจะกัดลิ้นตายให้รู้แล้วรู้รอด
เขาเห็นความขยะแขยงในแววตาของเธอ จึงยิ่งอยากเอาชนะ โฉบหน้าลงมาประกบจูบปิดปากไม่ยอมให้เธอได้บ้วนของสมใจ ริมฝีปากหยักหนาบดเคล้าอย่างเร่าร้อน ปลายลิ้นสากเล็มเลียกวาดต้อนคราบน้ำคาวที่ติดอยู่บนปากเธอสอดลึกลงไปทุกหยาดหยดไม่ให้เหลือแม้แต่นิดเดียว ก่อนจะถอนจูบยกยิ้มชั่วร้ายมองเธอด้วยแววตาเป็นต่อแกมสะใจ
มธุมาสมองหน้าเขาอย่างตกตะลึง ในปากเธอคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นและรสชาติของเขา ยิ่งนึกถึงความอัปยศที่เขามอบให้ก็ยิ่งทนไม่ไหว สองมือผลักไสเขาสุดแรงลุกพรวดวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วโก่งคออาเจียนออกมาทันที เธอใช้มือลองน้ำกลั้วคอซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งสำลักทั้งอาเจียนจนหมดแรงสองมือเกาะขอบอ่างล้างหน้าแน่นพยุงตัวไม่ให้ล้ม ดวงตาแดงก่ำด้วยความอดสูและอับอายที่สุดในชีวิต
“รังเกียจกันขนาดนั้นเลย”
ชายที่ยืนพิงสะโพกกับขอบประตูห้องน้ำเอ่ยถาม สีหน้าและน้ำเสียงเย็นชาไม่สบอารมณ์ เธอจ้องหน้าเขาผ่านกระจก กัดฟันกรอด แล้วยกขวดน้ำยาบ้วนปากขึ้นมากระดกกลั้วคอขนานใหญ่แทนคำตอบ
“ต้องเปลี่ยนปากใหม่เลยมั้ย”
- ผู้เขียน
