สองปีต่อมา_
"ธิษณ์มาทางนี้เร็วลูก" ยามเมื่อถึงเวลาช่วงอาหารกลางวัน น้ำเสียงหวานพยามเอ่ยเรียกลูกชายคนโต ที่อยู่ในวัยกำลังซนวิ่งไปรอบห้องทำงานของสามี
ส่วนลูกชายคนเล็กอีกคนอย่างธนาในวัยห้าเดือนกว่า ก็นอนเปลแสร้งหลับตาเป็นระยะเวลาโดนมอง
"ลูกยังไม่หิวหรอกน่า" ฝ่ายสามีส่งเสียงบอก เพราะเขาเองก็กำลังสนุกตอนได้แกล้งลูกชาย เวลาวิ่งรอบห้องใบหน้าเหนื่อยหอบผลัดผิวแก้มแดงสองข้าง
เขาชอบให้ธิษณ์ใช้ผละกำลังบ่อยๆ จะได้แข็งแรงและฝึกความอดทนตั้งแต่เด็ก
"แต่ลูกวิ่งมาตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ พี่เดลอย่าทรมานลูก"
"เขาเรียกว่าฝึกต่างหาก"
"ฝึก?"
"ฝึกความอดทนไง ไม่เห็นเข้าใจยากเลย" เสียงเข้มบอก วางมาดจริงจังแล้วตบหน้าตักขาใหญ่ เรียกให้ภรรยารักไปนั่งทับแบบทุกครั้ง
"งั้นพี่เดลก็ต้องฝึกนะคะ ฝึกความอดทนทุกวันทุกคืน" ร่างอรชรยังคงสัดส่วนเหมือนตอนยังไม่ตั้งครรภ์ หมุนตัวไปนั่งข้างเปลลูกชายคนเล็ก ที่มีหน้าตาดุจสามี
