หลายวันต่อมา_
"คุณมะลิดูแข็งแรงขึ้นนะคะ ยาของลูกชายบรายธ์ทานดีใช่ไหมคะ" บรายธ์เอ่ยถามขณะที่พามะลิมานั่งลงหน้าบ้าน ส่วนลูกชายและเจ้าขาก็รีบจัดแจงอาหารวางเสิร์ฟบนโต๊ะในสวน เพื่อเตรียมกินเลี้ยงฉลองหลังจากพูดคุยเรื่องงานแต่งเสร็จ
"ใช่ค่ะ มะลิว่ายาของคุณเดลต้าคงจะแพงน่าดู ถึงได้ดีขึ้นไวขนาดนี้" ท่านชำเลืองมองลูกสาวและว่าที่ลูกเขยอย่างเอ็นดู ไม่ลืมทางด้านหลานชายกับหลานสะใภ้คอยช่วยกันจัดแจงพื้นที่
"จะเรียกคุณกันอีกได้ยังไงคะ เรียกเดลต้าหรือเดลเหมือนที่บรายธ์เรียกดีกว่าค่ะ"
"แบบนั้นยิ่งเกรงใจกันนะคะ"
"เรียกแบบที่แม่ผมเรียกดีกว่าครับ" น้ำเสียงเข้มบอก ส่งยิ้มให้ทางผู้ใหญ่ก่อนจะเอื้อมมือวางบนศรีษะเล็ก แค่มีเธอยืนเคียงข้างก็ทำเขาอบอุ่นหัวใจอย่างเกินอธิบาย
จากชีวิตที่เคยรักสนุกมาตลอด แต่พอได้เจอเจ้าขาเธอกลับเข้ามาเติมเต็มได้สมบูรณ์ จนไม่ต้องการสิ่งใดแล้ว
"เหรอเดล" เสียงหวานแอบแซวยิ้มน้อยยิ
