กึ่ก!
"พี่กระทิง!" ตอนเจ้าขากำลังจะเดินกลับโต๊ะ ดันเจอใบหน้าว่าที่คู่หมั้นแบบไม่เต็มใจมายืนขวางทาง
"ตกใจอะไรขนาดนั้นล่ะ? พี่เห็นเรามาน่ะ เลยจะแวะมาทักสักหน่อย" คนบอกยืนปิดกั้นกลุ่มนักท่องราตรี ยามมองเรือนร่างเจ้าขาในชุดเกาะอก แม้ว่าภาพลักษณ์เขาจะไม่ต่างจากนักเลงตามข้างถนน กับรอยสักเต็มสองแขนเกอะ
"อ้อ...เมื่อตอนบ่ายเรายังไม่ได้คุยกันนี่เนอะ ว่าแต่พี่กระทิงสบายดีไหมอ่ะ" ครั้งนึงคนตรงหน้าก็ช่วยเธอไว้จากสถานการณ์ยากลำบาก เสียงหวานเลยคุยโต้ตอบดีรักษาน้ำใจ
"ก็สบายดี ว่าแต่เราเที่ยวที่แบบนี้ด้วยเหรอ มันร้านคนรวยนะหรือว่าเดี๋ยวนี้นิสัยเปลี่ยนไปแล้ว"
"เจ้าขาหารกับเพื่อนน่ะ แล้วที่สำคัญไม่ได้มาเที่ยวบ่อย พี่กระทิงต่างหากที่มาเที่ยว?" คิ้วมนสวยยกขึ้นตามความสงสัย
"พี่มาทำงานทางฝั่งโน้นแต่กำลังจะเลิกแล้วล่ะ กลับพร้อมกันเลยไหมเดี๋ยวแวะไปส่ง"
"เจ้าขามากับเพื่อนต้องกันพร้อมเพื่อนสิ ไว้เจอกันใหม่
