4. ให้แล้วให้เลย

771 คำ
Night Club "ก็ดีแล้ว ส่งไปซะให้จบๆ ทนรำคาญหูอยู่ได้ตั้งนาน" เดลต้าเอ่ยบอกกับเพื่อนในกลุ่ม รวมถึงรุ่นพี่หนุ่มอย่างปอร์เช่ ตอนที่มาดื่มสังสรรค์ตามประสาผู้ชายรักสนุก นิ้วมือยาวดุจสตรียกเว้นเส้นเลือดปูดโปนช่างตรงข้าม คว้าเอาแก้วเหล้ามากระดกดื่มกระตุ้นสัญชาตญาณดิบ "แต่กำหนดกลับวันมะรืนล่ะนะ ยังไงพวกมึงก็แกล้งชมหน่อย" ปอร์เช่บอก "ไม่มีใครรู้เลยนะเนี้ย ถึงว่ามาทีไรก็ไม่เจอหน้า" อัลฟาร์ดแทรก "แต่คืนนี้กูมีพิเศษให้มึงนะไอเดลต้า สาวพีอาร์เบอร์หนึ่งไม่เคยขึ้นให้ผับไหน" "จริงอ่ะ ของอย่างนี้ไม่ลองไม่รู้นะ" สายตาคู่สีน้ำตาลอ่อนเหลียวมองสตรีงาม สัดส่วนอวบอั๋นไปทั้งกายและผิวขาวอย่างกับทาเคลือบมาชั้นดี "น่าสนดีนะเว้ย" ไบเบย์บอก "แน่ใจว่าไหวทั้งคืนนะ กลับกลางคันไม่เอาเด็ดขาด" "ก็แล้วแต่มึงอ่ะ แค่ทิปหนักก็พอ" เจ้าของสถานที่บอก โบกมือเรียกสาวพีอาร์มานั่งข้างรุ่นน้อง "หลักล้านนายก็เคยจ่ายมาแล้วครับ แค่นี้จิบๆ " ลูกน้องข้างกายรีบเสริมขึ้น ชูนิ้วโป้งสองมือให้เจ้านายประหนึ่งให้กำลังใจสำหรับเรื่องนี้เฉพาะ "มึงนี่รู้ดีทุกเรื่องจริงๆ นะ" "มันต้องแน่นอนอยู่แล้วครับ ระดับมือขวาของนายเลยครับ" "ให้ยาหยีป้อนนะคะ" สาวพีอาร์เรียกความสนใจในทันที นำแก้วเครื่องดื่มในมือหนามาจ่อปากหยัก แค่อีกฝ่ายพยักหน้าอนุญาตเล็กน้อย เธอก็ใช้งัดสาระพัดมารยาออดอ้อน "แล้วมึงจะเอาอะไรไปต้อนรับน้องสาวกลับมาว่ะ" ไบเบย์ถามเพื่อนรัก พวกเขาแต่งงานแล้วเลยไม่สนหญิงสาวคนอื่นอีก "บริษัท" "ใจป๋าว่ะเฮีย" น้ำเสียงเข้มแซว "ตกลงกันไว้ไง ไม่งั้นไม่ยอมไปเรียนให้หรอก" "อันนี้เหมือนกับนายผมอีกนะครับ ตกลงกันไว้ก่อนส่งไปเรียน แต่ป่านนี้น่าจะจบแล้วมั้งครับ" ซันโน้มตัวมารื้อฟื้นเรื่องในอดีตให้เจ้านายฟัง เพราะไม่มีใครติดต่อเจ้าขาอีกเลยหลังคืนวันนั้น แต่ก็แน่นอนว่าอยากรู้เธอจะประสบความสำเร็จตามคาดหวังหรือไม่ "ใครว่ะ?" อัลฟาร์ดถามสงสัย "กูไม่ได้สนใจให้แล้วให้เลย" "โครตป๋าเลยว่ะไอเดลต้า!" "นี่ยังน้อยนะครับ ถ้ารู้ว่าเสียไปกี่หลักแล้วจะอึ้ง..." "ไอเหี้ยซัน! มึงว่างมากก็ไปหาอะไรแดกไป!" จนเขานึกหงุดหงิดกับลูกน้อง ริอาจมาสาธยายเรื่องไม่น่าเล่า เดี๋ยวคนฟังจะนึกว่าเขาเป็นพวกโคแกอยากกินหญ้าอ่อน ในเมื่อสองปีหลังจากเกิดเรื่องมาแล้ว ไม่เคยจะคิดถึงหญิงสาวแปลกหน้าคนนั้นอีกเลย โดยเฉพาะพรมจันทร์ที่เธอเอามาแลกเปลี่ยน "เ****นงำเยอะนะมึง" "ตลอด" คิ้วดกเข้มยักขึ้น แล้วปล่อยร่างกายให้สาวสวยคอยบีบนวดเอาใจต่อ ประเทศอังกฤษ_ "เอ้าฉลอง!!!" เจ้าขาถือขวดเครื่องดื่มนำมาเทใส่แก้วบรรดาเพื่อนหลายประเทศ เน้นไปทางเฟอร์รี่จนล้นแก้วต้องรีบให้อีกฝ่ายกระดก "มอมอย่างนี้ จับทำแฟนเลยนะ" "ไม่ติดหรอก...ถ้าจะสวยขนาดนี้เหมือนกัน" มือบางเชยคางเพื่อนสาวหยอกล้อ สติสัมปชัญญะแทบไม่มีสักคน รู้ดีว่าในร้านอาหารแห่งนี้คือสถานที่ปลอดภัย ส่วนอพาร์ทเมนท์ก็เดินไปไม่กี่ก้าวถึงแล้ว "น้อยๆ หน่อย กลัวกลับไปแล้วจะมีแฟนจนลืมเพื่อนนะสิไม่ว่า" "มันจะมีหมาหน้าไหนมาเอาเราเหรอ อย่าดีกว่าไม่อยากตีหมา!" "ฮ่าฮ่า..." คำพูดของเจ้าขาทำกลุ่มเพื่อนหัวเราะสนุก "แล้วนั่นใครเหรอเฟอร์รี่ พวกเราเห็นเขาติดตามเธอมาตลอดเลยนะ" เพื่อนชายคนนึงถามขึ้น ชี้ไปยังกลุ่มชายชุดดำมักจะตามเฟอร์รี่อยู่ห่างๆ "อ้อ...ญาติทางพ่อน่ะ หรือทางแม่ดี?" คนตอบก็เลิกลัก ขืนทุกคนรู้ว่าเธอเป็นใครแล้วเพื่อนสาวล่ะจะกลัวไหม มีครั้งนึงเจ้าขาเคยหลุดเล่าว่าไม่อยากข้องเกี่ยวพวกมีอิทธิพลอีก "เอาไงแน่เนี้ย เมาหรือไม่เมา" มือบางคว้ากอดคอเพื่อนสาว "เมาแน่นอนค่ะ..." "ค่อยประสบความสำเร็จหน่อย เอ้าชนต่อ!!!..." มือบางนำขวดเครื่องดื่มยกขึ้นใหม่ เธอเน้นกระดกจากขวดแก้วเลย มากกว่าจะไล่รินใส่ภาชนะอื่นให้เสียเวลา .................................
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม