“คุณมีธุระอะไรกับผม” ปราชญ์ให้พิธานเข้าพบด้วยความไม่เป็นมิตรเท่าใดนัก ตอนนี้ใบหน้าของเขาหมองคล้ำและเต็มไปด้วยร่องรอยของความเครียด ถ้าเดาไม่ผิด ก็คงจะมาจากเรื่องของญาดา แต่เขาไม่เข้าใจว่าถ้าปราชญ์รู้สึกอะไรกับเธอ ทำไมไม่ไปตามเธอกลับมา
“คุณยังอยากรู้เรื่องญาอยู่มั้ย” พิธานกล่าวยียวน
“เรื่องอะไร” แม้จะวางฟอร์มอยู่ แต่พอเอ่ยชื่อญาดาเท่านั้น ความอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเธอ มันก็ทำให้หลุดมาดนิ่งของเขาเมื่อสักครู่
“อย่าฟอร์มจัดให้มันมากเลยครับ ถ้ายังรู้สึกดีกับญาก็ไปตามเขากลับมาซะ เพราะตอนนี้ญากำลังท้องลูกของคุณอยู่” พิธานทิ้งระเบิดตูมใหญ่ไว้
“จริงเหรอ...” ปราชญ์เอ่ยถามด้วยความดีใจ แววตาของเขาเต็มตื้นไปด้วยความสุข นี่เขากำลังจะเป็นพ่อคนอย่างนั้นหรือ
“ผมไม่มีเวลามานั่งล้อเล่นกับคุณหรอกนะ แต่ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้ว ผมขอดูแลเธอแทนแล้วกัน” พิธานยังคงยียวนต่อ
“คุณไม่ต้องมายุ่งกับลูกกับ
