“ไม่เป็นไรค่ะ ญาเพิ่งมาอยู่ที่นี่ญาขอฝากตัวด้วยนะคะ” ญาดากล่าวเสียงเศร้า
“ยังไงดิฉันก็มีหน้าที่ที่ต้องดูแลคุณอยู่แล้ว คุณไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกค่ะ”
“แล้วหน้าที่ของญาต้องทำอะไรบ้างคะ”
“คุณก็แค่ดูแลคุณปราชญ์เท่านั้นเอง ส่วนงานที่นี่ป้าจะเป็นคนทำเอง” นางทองใสกล่าวอย่างสบายๆ
“แล้วถ้าเขาออกไปแบบนี้ เขาจะกลับมาอีกทีตอนไหนคะ”
“ก็น่าจะช่วงเย็น แต่ยังไงคุณก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ไม่ว่าคุณปราชญ์จะกลับมาตอนไหน คุณก็ต้องพร้อมสำหรับเธอ” นางทองใสกล่าวอย่างรู้ใจผู้เป็นนาย
“ขอบคุณคุณแม่บ้านมากนะคะ” หญิงสาวกล่าวด้วยความจริงใจ
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้คุณต้องตามป้ามาแล้วแหล่ะ ป้าจะพาคุณไปที่ห้องของคุณ” นางทองใสยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู เพียงแค่ได้สนทนาไม่นาน นางทองใสก็รู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจับใจ
ญาดาพยักหน้ารับ ก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเล็กของตนเอง แล้วเดินตามนางทองใสไปอย่างว่าง่าย ชีวิตที่ไม่ต่างจากนางบำเรอชั้นสูงกำลังได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ต่อไปนี้หญิงสาวมีหน้าที่เพียงรับใช้เรื่องบนเตียงสำหรับเขาเท่านั้น แม้ว่าใจของเธอจะเจ็บปวดเท่าใดก็ตาม แต่สิ่งเดียวที่เธอทำได้ตอนนี้ก็คืออดทนและก้มหน้ารับชะตากรรมเท่านั้น
หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอการกลับมาของปราชญ์ตามคำแนะนำของนางทองใส เธอมองดูสภาพร่างกายของตนเองในกระจกด้วยความห่อเหี่ยวใจ หญิงสาวอยู่ในชุดคลุมผ้าซาติน ซึ่งด้านในไม่มีอาภรณ์ใดสวมอยู่เลย นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดหวั่นเหลือเกิน แต่เธอไม่ทำแบบนี้ก็ไม่ได้ เพราะนี่คือคำสั่งที่ปราชญ์สั่งไว้กับนางทองใส ตอนนี้เธอก็รอเพียงการกลับมาของเขาเท่านั้น ถ้าโชคดีหน่อยเขาอาจจะเหนื่อยจนไม่มายุ่งกับเธอก็ได้
แต่แล้วสิ่งที่หญิงสาวคาดหวังก็ไม่เกิดขึ้นจริง เมื่อร่างสูงของชายหนุ่มเข้ามาหาเธอ เมื่อเวลาผ่านไปเกือบสามทุ่ม เขาก็เดินเข้ามาในห้องของเธอ ทำให้ญาดารีบนั่งทันที เพราะตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอิริยาบทผ่อนคลาย
“คุณกลับมาแล้วเหรอคะ” ญาดาเอ่ยถามออกไปแก้เก้อ เธอวางตัวไม่ถูกเมื่อต้องอยู่ลำพังสองต่อสองคนในที่รโหฐานเช่นนี้
“ถ้ายังไม่กลับแล้วเธอจะเห็นฉันเหรอ” ปราชญ์อยากจะหัวเราะให้กับสิ่งที่หญิงสาวถาม