ล่อลวงรักคุณอามาเฟีย 20++

ล่อลวงรักคุณอามาเฟีย 1 มรสุมชีวิต สายลมในต้นเดือนมกราคมที่พัดเอาความเย็นโชยมากระทบใบหน้าหวานที่ตอนนี้ทั้งสองแก้มเนียนเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ทิพย์ธารา หรือน้ำมนต์หญิงสาวในวัยยี่สิบเอ็ดย่างยี่สิบสองปีที่วันนี้เธอได้รับข่าวร้ายจากโรงพยาบาลที่แจ้งมาบอกว่าพ่อเธอมีอาการไม่ค่อยดีและทรุดลงเรื่อยๆสาเหตุเป็นเพราะโรคมะเร็งและโรคที่รุมเร้าเข้ามาอีกหลายโรค ปีสองปีมานี้นี้ทิพย์ธาราเธอเจอแต่เรื่องไม่ดีเข้ามาในชีวิตของเธอมาตลอด ในช่วงต้นมกราคมเมื่อปีที่แล้วเธอเพิ่งเสียแม่ไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ และมาในตอนนี้เธอก็ยังได้รับแจ้งจากโรงพยาบาลมาอีกว่าพ่อของเธอที่ป่วยมาหลายปีตอนนี้มีอาการโคม่าต้องผ่าตัดด่วน มันทำให้เธอต้องใช้เงินจำนวนมากในการรักษาพ่อครั้งนี้ "เกิดอะไรขึ้นกับแกน้ำมนต์ ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้" เสียงมุกมณี หรือไข่มุกเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอถามขึ้น "เปล่า ไม่มีอะไรหรอก" "ไม่มีได้ยังไงร้องไห้จนตาบวมขนาดนี้ มีอะไรให้ฉันช่วยบอกมาได้เลย" "ขอบใจแกมากนะไข่มุก ตั้งแต่เรียนมาจะสี่ปีแล้วแกช่วยเหลือฉันมาตลอดเลย" "ก็เราเป็นเป็นเพื่อนกันนี่ ฉันยินดีช่วยแกทุกเรื่องนะน้ำมนต์ หรือแกไม่ให้ฉันช่วยถ้ามีอะไรหนักใจระบายออกมาได้เลยฉันพร้อมรับฟังเสมอ" ทิพย์ธาราตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มุกมณีฟัง แต่ครั้งนี้เธอจะไม่รับความช่วยเหลือจากเพื่อนแล้ว เพราะตลอดระยะเวลาสามปีกว่าๆที่ผ่านมามุกมณีหยิบยื่นความช่วยเหลือให้เธอมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นงานศพของแม่เธอ หรือแม้แต่ค่าใช้จ่ายในบางเดือนที่มุกมณีแอบช่วยเหลือโดยการโอนเงินไปให้พ่อของเธอ ซึ่งหญิงสาวได้มาทราบตอนที่เธอได้โทรไปคุยกับพ่อ แต่ครั้งนี้เธอรับความช่วยเหลือจากเพื่อนไม่ได้จริงๆยิ่งเพื่อนดีแสนดีกับเธอมากเท่าใดเธอก็ยิ่งเกรงใจมากเท่านั้น "โห ผ่าตัดเหรอใช้เงินเยอะมากเลยนะ แกจะหามาจากไหนทัน เอากับฉันไปก่อนเถอะ" "อย่าเลยไข่มุก ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะรับถ่ายแบบเพิ่มดีไหม" "มันไม่พอหรอกน้ำมนต์ แกเอากับฉันไปก่อนชีวิตพ่อแกสำคัณกว่าที่จะมานั่งเกรงใจฉันแบบนี้นะ เรียนจบมีงานทำแล้วแกค่อยทยอยเอามาคืนฉัน" มุกมณียังคงยืนยันที่จะช่วยเหลือเพื่อน "ฉันขอบใจแกจริงๆไข่มุก แต่ครั้งนี้ฉันรับไม่ได้จริงๆฉันว่าจะลองติดต่อพี่แยมมี่ไปเรื่องถ่ายงาน" "ถ่ายแบบนู้ดที่แกเคยบอกอะหรอ" "อืม...มันก็ไม่โป๊ถึงขั้นแก้หมดหรอกฉันว่าจะไปคุยกับพี่แยมมี่ก่อนว่าดีเทลมันจะประมาณไหน" "จะเอางั้นจริงๆหรือน้ำมนต์" "มาถึงขั้นนี้แล้วฉันคงต้องลองดู ช่วงบ่ายฉันไม่เข้าคลาสฝากแกแลคเชอร์ให้หน่อยนะไข่มุก" "อื้อ ได้สิ โชคดีนะแกได้ความว่ายังไงส่งข่าวฉันด้วยนะ" "ได้จ้า ฉันไปละ" ทิพย์ธาราตัดสินใจที่จะไม่เข้าเรียนตอนบ่าย เธอติดต่อไปหาแยมมี่สาวประเภทสองคนที่เคยติดต่องานถ่ายแบบให้เธอในตอนแรกและหญิงสาวก็ได้ลองดูปรากฏว่าเธอทำออกมาได้ดี และทิพย์ธาราก็ได้เงินจากส่วนนั้นมาเป็นค่าเทอมและรักษาพยาบาลของพ่อเธอมาตลอด ทิพย์ธาราเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยผิวพรรณดีบวกกับหุ่นที่แสนจะเซ็กซี่สมส่วนทำให้แยมมี่ที่เจอเธอเมื่อตอนไปเดินที่สยามได้ชักชวนมาถ่ายแบบชุดให้กับแบรนด์ต่างๆ เมื่อทิพย์ธาราได้ลองรับงานดูปรากฏว่าเธอทำออกมาได้ดี ถ่ายแบบออกมาได้สวย แยมมี่เห็นหุ่นและรูปร่างเธอสวยขนาดนี้จึงได้ลองชักชวนเธอไปถ่ายแบบวาบหวิวอยู่บ่อยครั้งแต่ทิพย์ธาราเธอก็ปฏิเสธไปทุกครั้งเช่นกัน แต่มาครั้งนี้ทิพย์ธาราเธอจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ หญิงสาวจึงต้องใช้ร่างกายของตัวเองหาเงินให้ได้เยอะที่สุด และที่สำคัญการถ่ายแบบนี้มันก็ไม่ได้เปลือยหมดสักหน่อยอีกทั้งคนที่มองหรือพบเห็นเขาก็แค่เห็นไม่สามารถเอาไปได้และมันก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายเธอสึกหรอด้วย เมื่อคิดได้แบบนี้เธอจึงรู้สึกดีขึ้นมาบ้างและกล้าที่จะติดต่อแยมมี่ไป โดยทางแยมมี่นั้นนัดเจอกับเธอที่ร้านคาเฟ่ไม่ไกลนัก "รอนานไหมจ๊ะน้องน้ำมนต์" แยมมี่เดินเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับเธอ "ไม่นานค่ะพี่แยมมี่" "ทำไมตัดสินใจง่ายจังรอบนี้ ทุกทีพี่ชวนเราปฏิเสธพี่ทุกครั้งเลย" แยมมี่จีบปากจีบคอพูดด้วยความอารมณ์ดีที่นางแบบสุดสวยของเธอยอมรับงานนี้ได้ "คือ...หนูจำเป็นตัองใช้เงินอ่ะค่ะ" "ใช้เงิน?" "ใช่ค่ะ" "เยอะไหม เอาไปทำอะไร" แยมมี่ถามด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้วทิพย์ธาราถ่ายแบบไปแต่ละครั้งก็ว่าได้ไม่น้อยและน้องมันยังเป็นเด็กที่รู้จักใช้เงินพอสมควรจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าหญิงสาวต้องการเอาเงินไปทำอะไร "ก็เยอะค่ะ พ่อหนูจะผ่าตัดคิดว่าคงใช้เงินเกือบล้านเลยค่ะ" "เกือบล้านเลยหรอ แต่ถ่ายแบบมันไม่เยอะขนาดนั้นนะถึงจะถ่ายแบบวาบหวิวก็ตาม" "หนูทราบค่ะ แต่จะทำไงได้ล่ะคะหนูไม่มีวิธีอื่นนอกจากนี้แล้ว พ่อหนูต้องเข้าผ่าตัดอีกสามวันข้างหน้านี้แล้วค่ะ หนูต้องมีเงินสักครึ่งเพื่อจ่ายโรงพยาบาลก่อนก็ยังดี" "พี่มีวิธีนะ เว้นเสียจากว่าเราจะกล้าหรือเปล่าเท่านั้นแหละ" "วิธีไหนคะ" แยมมี่ลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจบอกกับเธอ "คืองี้ พี่มีลูกค้ารายหนึ่งเขาเพิ่งออกมาจากเหมืองที่อเมริกาแล้วบินตรงมาที่ไทยเลย" "แล้วไงคะ" "เขากลับมาที่ไทยเมื่อไหร่ต้องมีผู้หญิงคอยบริการเขาเมื่อนั้น และค่าตัวที่เขาเปย์แต่ละทีนั้นหนักเป็นบ้าเลยนะ ดีไม่ดีถ้าถูกใจนี้เป็นล้านเลยนะ" "ล้าน?" "ใช่ และถ้าคนไหนที่ทำให้เขาติดใจหรือชอบใจมีจ่ายเพิ่มเป็นเท่าตัวเลยแหละ แล้วน้ำมนต์ว่าไงจะรับไหมถ้ารับพี่จะได้ไม่ต้องไปหาคนอื่นให้ยาก" "......." "แต่ถ้ายังไม่กล้าก็ไม่เป็นไรแค่ถ่ายแบบก็ได้ พี่เข้าใจแหละเรื่องแบบนี้" "แล้วถ้าหนูตกลงละคะพี่แยมมี่ หนูจะค้องทำยังไงบ้าง" "ถ้าหนูตกลง เดี๋ยวพี่ส่งโปรไฟล์ของหนูให้ลูกค้าเลย ส่วนตัวหนูเองต้องไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลว่าเราไม่มีโรคติดต่ออะไร พร้อมกับขอใบรับรองจากแพทย์มาด้วยนะ" "แค่นี้หรือคะ แล้วเขาจะมาวันไหนคะลูกค้าพี่" "ลูกค้าพี่เขาจะมาถึงกรุงเทพในวันพรุ่งนี้เย็นๆจ้ะ สรุปที่ถามแบบนี้หนูยอมที่จะทำชัวร์ใช่ไหม" แยมมี่ยังคงถามย้ำเพื่อความมั่นใจกับเธอ "หนูตกลงค่ะพี่แยมมี่หนูจะรับงานนี้ แล้วเงินหนูจะได้ตอนไหนคะ" "ถ้าหนูตกลงพี่จะโอนให้หนูครึ่งหนึ่งก่อนคือห้าแสน บาทที่เหลือลูกค้าพี่จะเป็นคนจ่ายหลังจากที่หนูไปเจอกับลูกค้าแล้ว" "โอเคค่ะพี่แยมมี่ หนูรับค่ะ" "ได้จ้าน้ำมนต์ เดี๋ยวพี่โอนเงินให้เราเลย" หลังจากที่แยมมี่จัดการโอนเงินให้กับทิพย์ธาราเป็นที่เรียบร้อยแล้วเธอส่งรายละเอียดไม่ว่าจะเป็นชื่อ อายุ โรงแรมและเบอร์ห้องของลูกค้าของเธอให้กับทิพย์ธารา "มิสเตอร์โนอาร์ อายุ50เลยเหรอ" ทิพย์ธารานั่งอ่านชื่อและอายุของคนที่เธอจะต้องเสียความบริสุทธิ์ให้ขณะนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ ซึ่งหญิงสาวกำลังจะไปโรงพยาบาลเพื่อไปตรวจโรคตามที่แยมมี่แนะนำ ทิพย์ธารานั่งมองออกไปข้างนอกกระจกอย่างไม่มีจุดหมาย ในใจก็คิดภาวนาให้คนที่เธอยอมขายความบริสุทธิ์ให้ในครั้งนี้เขาจงมีความปราณีและไม่รุนแรงหรือซาดิสท์กับเธอเลย