“คุณจักรมาหามนเหรอคะ”
“ครับ” จักรทิพย์บอกแพรใจที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าระเบียงบ้าง ก่อนที่เขาจะวางถุงผลไม้ลงบนโต๊ะ “ทับทิมครับ ผมซื้อมาฝาก”
“ขอบคุณค่ะคุณจักร”
แค่ทับทิมไม่กี่ลูกในถุงทำเอาแพรใจแทบจะร้องไห้ออกมา ไม่ใช่เพราะความเสียใจแต่เป็นเพราะความตื้นตันใจที่จักรทิพย์เอื้ออาทรต่อแม่แย่ๆ คนนี้ แม่ที่เคยทอดทิ้งเขาไป เธอพยายามรักษาสีหน้าให้เป็นปกติ แม้ขอบตาทั้งสองข้างจะร้อนผ่าวจนน้ำตาแทบจะเอ่อท้น ฝืนกลืนก้อนแข็งที่ตีตื้นขึ้นมาลงคอ
“คุณ…เป็นยังไงบ้าง มีอาการผิดปกติอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีค่ะ ไม่มีอาการผิดปกติอะไรเลย”
แพรใจตอบอย่างเร็วรี่ และตอนนี้เองที่เธอไม่อาจซุกซ่อนรอยยิ้มแห่งความยินดีเอาไว้ได้เลย
“งั้นก็อย่าลืมทานข้าวทานยาด้วยนะครับ หนูมนอยู่ไหนครับ ผมจะเข้าไปหาสักหน่อย”
“มนนอนอยู่ในห้องค่ะ คุณจักรเข้าไปได้เลย”
จักรทิพย์พยักหน้าก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปในบ้าน แพรใจมองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลั
