“ฉันว่าต้องมีคนแถวนี้ได้หอนแน่” หมวดก้องภพส่ายหน้าเอือม “ฉันเห็นรถเต่าสีชมพูหวานแหววจอดอยู่หน้าบ้านนาย อย่าบอกนะว่านายซื้อมาขับเอง”
“ฉันซื้อให้มนตระการ” จักรทิพย์ตอบอย่างล่องลอย ทว่าชั่วพริบตาเขากลับทำหน้าตาตื่น “เดี๋ยวก่อนนะ นายบอกว่ารถจอดอยู่หน้าบ้านฉัน”
“ก็ใช่ไง นายตกใจอะไร”
“แสดงว่ามนตระการกลับมา”
ว่าจบก็ลุกพรวดออกไปจากห้องทำงานต้องหมวดก้องภพรั้งไว้ไม่ทัน เขาอมยิ้มน้อยๆ พลางส่ายหน้าก่อนจะเร่งฝีเท้าตามจักรทิพย์ไป
ภายในบ้านดูเงียบแบบแปลกๆ ทำเอาจักรทิพย์ขมวดคิ้วแน่นตอนที่ก้าวเข้ามาในห้องโถงของบ้าน หมวดก้องภพที่เดินตามหลังขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัยที่จู่ๆ จักรทิพย์ก็หยุดเดินเสียดื้อๆ
“เกิดอะไรขึ้น”
“ฉันว่าบ้านดูเงียบแบบแปลกๆ เดี๋ยวฉันขึ้นไปดูข้างบนก่อน”
หมวดก้องภพพยักหน้าตามหลังจักรทิพย์ที่เร่งฝีเท้าขึ้นบันไดไปแล้ว เขามองตามหลังอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะย้ายตัวเองมานั่งรอที่โซฟารับแขก
