“ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าผู้ชายให้เปลี่ยน มนว่าคุณจักรคงต้องกลับไปอาบน้ำที่บ้านแล้วละค่ะ”
“เธอตอบแทนความมีน้ำใจของฉันด้วยการไล่ให้ฉันกลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ งั้นเหรอ”
จักรทิพย์เลิกคิ้วถามด้วยท่าทางยียวน มนตระการมองหน้าเขาพลางถอนหายใจ
“แค่สามทุ่มกว่ามนว่าก็ไม่ดึกเท่าไรนะคะ”
“ฉันไม่กลับ”
จักรทิพย์เอ่ยเสียงเข้มงวดก่อนที่เขาจะเดินเบียดตัวเข้าไปในบ้านแม้มนตระการจะยืนขวางประตูอยู่ ทำเอาเจ้าของบ้านแทบจะเสียหลักแต่อีกฝ่ายก็หาได้สนใจ เขาเดินดุ่มๆ เข้าไปในบ้านราวกับว่าเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง
“ห้องเธออยู่ไหน”
“คุณจักรจะนอนที่นี่หรือคะ”
“ใช่”
“แต่มนไม่มีเสื้อผ้าให้คุณจักรเปลี่ยนนะคะ”
“แก้ผ้านอนก็ได้”
“คุณจักร!”
ได้ยินคำพูดไม่แยแสแบบนั้นมนตระการก็โกรธจนหน้าแดงหูแดง ทว่าท่าทางของหญิงสาวกลับทำให้จักรทิพย์หัวเราะในลำคออย่างชอบใจ
“ทำไม เธอจะอายอะไร ทำอย่างกับว่าไม่เคยเห็น แล้วตกลงว่าห้องเธอห้องไหน แต่ถ้า
