หลายวันต่อมา
แกร๊ก~
ฉันเปิดประตูห้องตามด้วยการค่อยๆ โผล่ใบหน้าออกไปมองยังลูกบิดประตูเล็กน้อย
ตากลมๆ หยุดค้าง มองถุงอาหารที่แขวนอยู่บนนั้นเหมือนหลายๆ วันที่ผ่านมา
เช้าวันนี้เป็นน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ที่เพียงแค่ใช้ฝ่ามือสัมผัสก็รับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อน เป็นไปได้ว่า คนที่นำมาแขวนไว้อาจจะเพิ่งนำมาให้เมื่อไม่นานนี้เอง
ฉันพยายามกวาดสายตามองออกไปรอบๆ สิ่งที่เห็นมีเพียงความว่างเปล่า คนที่นำมาให้ไม่ได้คิดที่จะแสดงตัว!
หลายนาทีที่ฉันยืนนิ่งอยู่กับที่ คิดเงียบๆ ถึงเจ้าของของฝากที่นำมาไว้ให้โดยไม่ประสงค์ออกนาม
ในวันนี้ฉันก็ยังคิดว่าเป็นเขา เขาที่หายหน้าหายตาไปหลายวัน!
ไม่โทร! ไม่ส่งข้อความ! ไม่โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาเข้าใจฉันผิด วันที่มีปัญหากัน!
ฉันถือถุงน้ำเต้าหู้มาวางไว้บนโต๊ะกระจก ตามด้วยการเดินไปหยิบช่อดอกไม้ที่เคยสดและสวยมากขึ้นมาดูอีกครั้ง
ดอกไม้ช่อนี้โอโซนค
