ในห้องนอนใหญ่ธิญาดานอนซุกอยู่ในอ้อมอกของสามี ที่ตระกองกอดเธอเอาไว้แน่น ฝ่ามือเขายังลูบไล้ไปมาที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอเบาๆ ในขณะที่จมูกโด่งยังคงคลอเคลียพรมจูบไปตามกลุ่มผมนุ่มและหน้าผาก
“ผมรักเกรซมากรู้ไหม”
“รู้ค่ะ เกรซไม่รู้เลยนะคะ ว่าที่คุณไม่กล้าแตะต้องเกรซเพราะเรื่องวันนั้น” เธอพอจะสังเกตได้ว่าตั้งแต่เธอถูกรถชนเขาสัมผัสเธอด้วยความทะนุถนอม ราวกับเธอพร้อมจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าเหตุการณ์นั้นจะทำให้เขากลัวและเป็นห่วง จนไม่กล้าสัมผัสเธอมากกว่ากอดจูบ มันคงทำให้เขาทรมานมากทีเดียว ธิญาดายกมือลูบแก้มสามีด้วยความรักสุดหัวใจ
“ขอบคุณนะคะ ที่รักเกรซมากขนาดนี้” ธิญาดารู้สึกว่าเธอโชคดีเหลือเกินที่ได้แต่งงานกับเขา พีรดนย์ก้มลงมาจูบริมฝีปากนุ่มเบาๆ
“ผมรักเกรซ รักมากๆ อย่าคิดอีกนะครับ ว่าผมจะเบื่อเกรซ”
“เกรซก็รักคุณค่ะ รักที่สุดในโลกเลยสามีของเกรซ” พีรดนย์ให้รางวัลคำบอกรักนั้นด้วย
