หลังเลิกงานพีรดนย์แวะมารับธิญาดาที่ร้าน เขาพาหญิงสาวไปชอปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง ธิญาดาถูกใจเสื้อผ้าแบรนด์หนึ่งที่สาวๆ นิยม เพราะราคาจับต้องได้จึงได้มาหลายชุด แต่คนที่ดูจะสนุกกับการชอปปิ้งที่สุดดูจะเป็นคนพาเธอมาเสียมากกว่า เพราะไม่ว่าเธอจะหยิบจับอะไร เขาก็แย่งจ่ายไปเสียหมด
“เกรซจ่ายเองได้ค่ะ”
“ผมรู้ว่าเกรซจ่ายได้ แต่ผมอยากจ่ายให้เกรซ”
“ได้เสื้อผ้าแล้ว ไปดูกระเป๋ากับรองเท้ากันนะ” ยังไม่ทันที่เธอจะให้คำตอบ เขาก็จูงมือเธอเข้ามาในร้านรองเท้า แบรนด์เนมยี่ห้อดัง และเป็นฝ่ายเจ้ากี้เจ้าการชี้บอกพนักงานให้หยิบคู่นั้นคู่นี้มาให้เธอลอง
“เกรซชอบไหมครับ ผมว่ามันเหมาะกับเกรซมากเลยนะ เอาหมดนี่เลยครับ”
“ดลคะ มันเยอะไปไหมคะ ราคาก็ไม่ใช่ถูกๆ”
“เกรซลืมไปแล้วเหรอว่าผมรวย แล้วผมก็อยากเปย์แฟนผม มันผิดตรงไหน” ธิญาดากรอกตามองบนเพราะไม่สามารถเถียงอะไรเขาได้ แต่แล้วเธอก็นึกอยากแกล้งพ่อคนสายเปย์ขึ้นมา
