วันต่อมา_
"ช่วงบ่ายฉันจะมารับพาเธอไปหาหมอเอง" น้ำเสียงเข้มเอ่ยบอก ในขณะที่เขากำลังแต่งตัวเตรียมไปมหาลัย แต่กลับบังคับให้เอิงเอยอยู่พักรักษาตัวก่อน จนกว่าหมอจะตรวจว่าเธอหายดีแล้ว
"เลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้วนิ ต้องทำตามอย่างที่นายบอก" ร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น ประคองตัวเองลุกเดินออกจากห้องไปยังโซฟาตัวประจำ
อาการปวดท้องน้อยมันเริ่มกลับมา เพราะเมื่อคืนกว่าอีกฝ่ายจะกอบโกยความสุขได้หน่ำใจ ก็ผ่านไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
"เธอแน่ใจว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์เลือกเหรอ?"
"ฉันไม่อยากทะเลาะกับนายแล้วพอล ยังไงฉันก็แพ้ แพ้ทุกอย่าง!"
"....." เขาเดินตามคนตัวเล็กออกมาพร้อมสร้อยอักษรตัวพี ในใจแกร่งรู้ดีว่าเธออยากไปจากกันตลอดเวลา ถึงแม้จะนอนร่วมเตียงกันทุกวัน
"เอกสารของฉันส่งไปที่เมลล์มิลตันแล้วนะ รบกวนเตือนให้อีกทีด้วย"
"แทนที่จะฝากฉันไปเอง" พอลทิ้งกายข้างโซฟา จับสร้อยเส้นนั้นสวมให
