6. พร้อมเปลี่ยนสถานะ
1129 คำ
วันต่อมา_
"งานนี้ของเอยน่ะหรอที่บอกว่าไม่ผ่าน อาจารย์ให้แก้ที่แบบใช่ไหม" ชนัตถ์เอ่ยถาม รีบพุ่งไปที่โต๊ะเรียนของเอิงเอย พบว่าใบหน้าสวยกำลังตึงเครียดเพ่งจ้องรอยปากกาแดงตัวเด่น เมื่อรู้ว่าอาจารย์ผู้สอนไม่ให้เพื่อนสาวผ่านในรายงานวิชาหลัก
"เอยว่าเอยเขียนตามแบบเป๊ะหมดเลยนะ มันยังขาดตรงไหนไป" เธอครุ่นคิดกับรายงานชิ้นสำคัญมาหลายสัปดาห์ ก่อนจะส่งในกำหนดวันสุดท้ายก็ตรวจลายละเอียดทุกเส้นอย่างถี่ถ้วนแล้ว
"นั่นน่ะสิ เรายังไม่เห็นจุดบกพร่องเลย"
"มีแฟนเขียนแบบเก่งทำไมไม่ถามล่ะครับ" พอลเพิ่งขึ้นมาบนห้อง รีบปรี่มาอยู่คั่นกลางระหว่างเพื่อนชายกับแฟนสาว หลังจากที่เขาลงไปดูรุ่นน้องทำกิจกรรมมา
"แล้วมึงเป็นแฟนยังไงล่ะครับ ปล่อยเอยส่งรายงานไม่ผ่าน" ชนัตถ์ย้อนถาม รู้ดีว่าเพื่อนชายหวงคนรัก ขนาดเขาสนิทกันมาตั้งหลายปียังแพ้ให้เอิงเอย
"ตรงนี้ไงระดับมันไม่เท่ากัน แบบร่างมันก็เบี้ยวไปทุกจุดสิเอย" พอลจับไม้บรรทัดขนาดเล็กวัดตามหน่วยที่อาจารย์เคร่งครัด ถึงรู้ว่าแฟนสาวผิดพลาดข้อเล็กน้อยที่คนอื่นมองผ่านๆ จะไม่รู้
"เอยก็ต้องเริ่มใหม่ใช่ไหม จะไปทันส่งพรุ่งนี้เช้าได้ไงนะ" ใบหน้าสวยเศร้าลงกว่าเดิม
"มีเราอยู่ช่วยยังไงก็ทัน อย่าพึ่งคิดมากไปสิเอย" เขาวางมือบนศรีษะเล็กเหมือนทุกครั้ง ให้พลังงานแง่บวกกับคนรัก แล้วดึงเก้าอี้ตัวข้างๆ มานั่งลง
"ทำคะแนนกับเอยจังเลยนะมึง ถ้ารำคาญบอกเรานะจะมาลากมันกลับโต๊ะ" ชนัตถ์บอก ส่ายหัวเล็กน้อยให้กับท่าทีเพื่อนชาย
"ขอบใจนะชนัตถ์"
"บอกว่าอย่ายิ้มให้ใครไง มาตั้งใจเรียนก่อน เดี๋ยวงานนี้ทำหลังเลิกเรียนก็ได้" สองมือหนาช้อนแก้มเนียนให้หันมาทางเขา มากกว่าจะส่งยิ้มหวานๆ ไปหาชายคนอื่น
"ค่ะ ขอบใจพอลอีกคนนะคะ"
"ละลายเลยกู..." พอเอิงเอยโชว์ยิ้มหวานกว้างกว่าเดิม สองดวงตาคู่สวยแทบจะปิดไปด้วย คนมองรีบยกมือทาบอกข้างซ้าย ไม่น่าเชื่อว่าใจแกร่งเต้นแรง หากระเบิดได้คงยอมทำไปแล้ว
คอนโดพอล_
"ไม่เอานะที่แบบว่าหลอกมาเพื่อหวังทำอย่างอื่นน่ะ" น้ำเสียงหวานพูดเตือนสติ หลังจากที่ถูกแฟนหนุ่มชักชวนอยู่นาน หาข้ออ้างสารพัดเพื่อให้เธอมาคอนโดส่วนตัวของเขา
"ไม่ทำเด็ดขาด เราสัญญากับเอยไปแล้ว ไม่มีทางทำอะไรที่ให้เราต้องเลิกกันหรอก" เขาเลือกจะกดรหัสผ่านตรงประตูให้แฟนสาวเห็นอีกครั้ง เพราะความไว้ใจมากและเผื่อวันนึงเอิงเอยจะมาพักอาศัยได้
"น่ารักที่สุด ว่าแต่โต๊ะเขียนแบบพอลอยู่ตรงไหนเหรอ" คอนโดหรูของเขามันมีประตูแยกไปอีกหลายห้อง รวมถึงมีบันไดขึ้นไปชั้นบน บ่งบอกถึงราคามูลค่าเกินคาดการณ์
"ห้องทำงานเราอยู่ตรงนี้ ส่วนด้านบนเป็นห้องนอนทั้งหมด หรือว่าเอยจะตกแต่งอะไรเพิ่มบอกเราได้นะ"
"มาถามอะไรเอยตอนนี้ เราไม่ได้จะมาอยู่ด้วยสักหน่อย"
"บอกไว้ก่อน อยากเปลี่ยนสถานะก่อนเรียนจบเราก็พร้อม" เขาผายมือให้ร่างบางเดินตาม มายังห้องทำงานมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพียบพร้อม
"เป็นเอามากนะ สงสัยต้องโทรตามชนัตถ์ให้มาดูแลเพื่อน"
"อย่าเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นสิเอย เราหวงนะ" พอร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดของเขา ไฟต่างๆ รอบโต๊ะสว่างขึ้น พร้อมจะเริ่มทำอย่างที่ต้องการ
"ค่ะ ไม่เรียกก็ไม่เรียก"
"ดีมาก งั้นเรามาเริ่มเขียนกันเถอะ น่าจะเสร็จดึกๆ เอยนอนพักนี่นะ" ร่างสูงนั่งลงข้างๆ หันมุ่งมั่นบนกระดาษใบใหญ่
"ขอคิดดูก่อนได้ไหม..ไม่ไว้ใจพอล" ถึงขั้นนี้แล้วจริงๆ เธอก็ไว้ใจเขาส่วนนึง เพียงไม่อยากพูดเปิดทางให้อดีตคนเจ้าชู้เหิมเกิม
"มันน่าจับปล้ำตอนนี้"
"พอล! พูดอะไรเนี้ย...ขอบคุณค่ะ" ในเวลาคุยเล่นกันสองคน มีบอดี้การ์ดคนสนิทนำอาหารและนนำผลไม้มาเสิร์ฟ
"ทีนี้เอยลองเขียนดูนะ เราจะช่วยจัดโครงร่างให้" ใบหน้าคมคายส่งสัญญาณให้ลูกน้องแยกออกจากห้อง เหลือเพียงความเป็นส่วนตัว แขนใหญ่ยกโอบไหล่มนให้ขยับมาเข้าใกล้ เธอจะได้เขียนงานถนัดมือ
"อย่างนี้ได้ใช่ไหม เราวัดตามขนาดที่พอลสอนเลยนะ"
"ใช้ได้อยู่นะ แต่เอยพักก่อนไหมล่ะ เขียนนานแล้ว" หลังทั้งคู่ช่วยกันทำงานเร่งรีบ ลืมดูเวลาปาไปเกือบสี่ทุ่มกว่า ส่งผลให้กระเพาะเริ่มเรียกร้องอาหาร
"เอางั้นก็ได้ เราทานข้าวกันก่อนเนอะ วันนี้ดูเอยจะรบกวนพอลมาทั้งวันเลย" เธอยอมลุกขึ้นตามอีกฝ่าย ไปยังห้องอาหารที่มีสเต็กเนื้อวางไว้สองจาน ฝั่งของเธอจะมีเครื่องดื่มเป็นน้ำส้ม ส่วนของพอลคือแก้วไวน์น้ำสีม่วงอมแดง
"ต่อให้ต้องดูแลเอยทั้งชีวิตเราก็พร้อมนะ ทีหลังอย่าเกรงใจกันอีกเลย"
"โต๊ะมันกว้างไปหรือเปล่า ขอไปนั่งใกล้ๆ พอลดีกว่า ในจานมีผักเต็มเลย" ว่าจบเธอก็รีบยกจานของตัวเอง มานั่งใกล้ข้างพอล
"ที่ลุกมาเพราะไม่อยากเห็นมันอยู่ในจานใช่ไหม เราเกือบจะคิดว่าเอยอยากอยู่ใกล้ๆ ซะแล้ว" ใบหน้าคมเผยยิ้มกว้าง เขารู้ว่าแฟนสาวไม่ชอบทานผัก
"มันก็ทั้งสองอย่างไหม เอยเคยคิดนะว่าคนเราจะหาเงินไปเยอะๆ ทำไม ถ้าต้องใช้ชีวิตบนความสบาย แต่อยู่กันแบบห่างเหิน"
"หมายถึงที่บ้านเอยใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องกลัวนะ เราไม่มีทางปล่อยให้เอยเหงาหรอก จะอยู่ให้ปวดหัวไปยันแก่เลย" เขาพอรู้มาคร่าวๆ จากที่เอิงเอยบอก บุพการีทั้งสองสนใจเพียงเรื่องงาน ทำหน้าที่ส่งเงินให้ลูกสาวเท่านั้น แทบไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเดือนๆ
หากคิดในแง่ของเขา คงจะเหงาไม่น้อยที่ต้องเติบโตเพียงลำพัง ใช้ชีวิตคนเดียวในคอนโด
"ขอบใจนะพอล แต่ขอบใจกว่านี้ช่วยทานผักให้หมดจานเลย" เรียวปากบางฉีกกว้างโชว์ รีบตักผักสลัดในจานให้แฟนหนุ่มทั้งหมด
"น่ารักจัง ถึงว่าไม่โต"
..........................................
- ผู้เขียน
