หลายเดือนต่อมา_
"ขอบคุณนะพอลที่ซื้อบ้านหลังนี้ต่อมิลตันน่ะ" เอิงเอยอุ้มลูกชายวัยสองเดือนกว่าแนบอกอวบ ยามที่ออกมานั่งรับอากาศในช่วงเช้าตรู่ มีแสงพระอาทิตย์ขึ้นหลังยอดภูเขาสูง
เธอรู้มาว่ามิลตันจะยกบ้านพักหลังนี้เพื่อรับขวัญหลาน แต่พอลไม่อยากให้ลูกชายต้องกังวลในอนาคต เลยทำเรื่องซื้อขายจริงจังแล้วใส่ชื่อของเอิงเอยไว้
"เพราะเอยชอบไง พอลทำได้ทุกอย่างเลยนะ เพื่อเอยกับลูก" เขาชะโงกหน้ามามองลูกชาย ใบหน้าคล้ายกับภรรยารักไม่มีผิด ยกเว้นสันจมูกโด่งและคิ้วดกดำที่ดูก็รู้ว่าเหมือนเขาเอง
"แต่ที่พอลทำให้มันเยอะมากแล้วนะ จนเอยรู้สึกเกรงใจ"
"พอลจะทำให้เอยมากกว่านี้อีกนะ รอวันที่เราแต่งงานกันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก วันนั้นทุกคนต้องมีความสุขที่สุด"
"ว่าแต่..พอลอยากให้ลูกเราชื่ออะไรดี จะสองเดือนล่ะนะ ลูกเรายังไม่มีชื่อเรียกเลย"
"งั้นชื่อทิวเขาไหม ทิวเขาเหมาะกับเขาที่สุดแล้วะ" ฝ่ามือหนาโอบไหล่มนกระชับเข้
