เมื่อมาถึงโรงพยาบาล
ขวัญข้าวเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยด้วยหัวใจที่ยังอ่อนล้า พลางก้าวช้า ๆ เข้ามาในห้องที่มีกลิ่นยาอ่อน ๆ ลอยคลุ้งในอากาศ แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ้าม่านเข้ามา รำไรพอให้เห็นร่างของชายวัยกลางคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง เขาเคยเป็นผู้ชายที่แข็งแรงที่สุดในชีวิตของเธอ แต่วันนี้…กลับนอนป่วยไม่ไหวไม่ติง
“พ่อ… ขวัญกลับมาแล้วนะคะ”
น้ำเสียงนุ่มสั่นไหวเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ เธอวางกระเป๋าลงแล้วเดินไปนั่งข้างเตียง จับมือที่ไร้แรงของพ่อไว้เบา ๆ
“ขวัญคิดถึงพ่อจังเลยค่ะ…”
ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ เสียงส้นสูงกระทบพื้นก็ดังขึ้นมาจากหน้าห้อง ก่อนที่วรรณี แม่เลี้ยงในชุดกระโปรงหรูจะเดินเข้ามาใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอ?”
ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้น สีหน้าเรียบเฉย ไม่ตอบโต้อะไร
วรรณีหยิบซองเอกสารออกจากกระเป๋าถือ แล้วโยนลงบนโต๊ะข้างเตียง
“ค่ารักษาพยาบาลของพ่อเธอ ทางโรงพยาบาลเ
