๓.๒๐
ประตูห้องพลันเปิดออก ลำแดดสว่างจ้าส่องกลบไฟนีออนให้อ่อนแสงลงทันใด ปรากฏสัมภาระถูกโยนเข้าห้องเชือดห่อแล้วห่อเล่า จากนั้น ชายสี่คนเดินเข้าไป
“รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นอันวา ราช้ากและอับดุลอาลีน” การีมบอกตัวเอง “แล้วทำไมต้องใช้ผ้าอ้อมแพมเพิสเยอะขนาดนี้วะ ศพสุดท้ายคือไอ้ธงชัยที่ขโมยชิ้นส่วน‘ผังแผนภูมิสู่นรก’ใช้แค่สามห่อเอง สองศพควรใช้แพมเพิสไม่เกินหกห่อสิ แต่ที่เห็นมันกว่าสิบห่อ เวร... กูต้องตายด้วยเหรอนี่” การีมอารมณ์หลุดโลกแล้ว
แน่นอนว่าอิริคคิดเช่นเดียวกับการีม เขาหันโอบกอดแสงเดือนด้วยรู้แน่ชัด ว่าชะตาชีวิตเขาและภรรยาถึงฆาตแล้ว เมื่อเห็นชาวเกาหลี คิม วู เดินอารมณ์เยือกเย็นตามหลังอันวา ราช้ากและอับดุลอาลีนเข้าไปในห้อง
คิม วู กวาดสายตายิ้มให้เหยื่อเขาทีละคน เหมือนเป็นการประมาณการความยากง่ายของงาน จนถึงคนสุดท้ายที่มือเท้าถูกมัด ในท่านั่งก้มหน้าศีรษะพิงพักบนหัวเข่า
คิม วู ใช้เท้าเขี่ย
