บทที่31
ความสุขที่หาได้จากเธอเท่านั้น
5นาทีต่อมา....
หลังจากที่ได้กอดกันด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักแล้ว ต่างฝ่ายก็ต่างผละออกจากกันแล้วมองตากันอยู่สักพักโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ก่อนที่มือใหญ่ของตฤณจะลูบไล้พวงแก้มเนียนละเอียดของชฎาอย่างทะนุถนอมด้วยความอ่อนโยนตามด้วยประทับจุมพิตเบาๆบนริมฝีปากของชฎาในเวลาต่อมา
"ต่อไปนี้เธอจะหนีฉันไปไหนไม่ได้อีกแล้วน่ะ" ตฤณพูดขึ้นหลังจากที่ผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของชฎาในขณะที่สายตาของเขาก็จับจ้องอยู่ที่ดวงตาสีน้ำตาลของชฎาอย่างอ่อนโยน
"ทำไม?" คิ้วสวยขมวดขึ้นอย่างสงสัย
"เพราะเธอต้องอยู่กับฉันตลอดไปไง" แต่หลังจากที่ได้ฟังคำตอบจากคนตรงหน้าแล้วเธอก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นด้วยความเคอะเขินแทนแล้วตอบอย่างเหนียมอายว่า
"...ก็คงต้องงั้นแหละ"
"หึ งั้นวันนี้ฉันจะลางานหนึ่งวันเพื่อพาเธอกับลูกไปเที่ยวดีไหม" พอเห็นท่าทางที่น่าเอ็นดู
