งานสวดพระอภิธรรมศพคุณเรณูในคืนแรกมีแขกมาร่วมงานเป็นจำนวนมากมีทั้งเพื่อนสมัยเรียนและเพื่อนแม่ค้าในตลาด ซึ่งริณเรณูเห็นแล้วรู้สึกดีใจแทนมารดามากๆ ที่มีคนรักท่านมากมายขนาดนี้ เพื่อนบางคนของมารดาเด็กสาวไม่เคยรู้จักเลย แต่ทุกคนก็เข้ามาทักทายมาพูดมาปลอบใจมาให้กำลังใจจนริณเรณูรู้สึกตื้นตัน
เธอรู้สึกขอบคุณทุกคนมากที่ทำให้งานศพของแม่เป็นงานที่มีเกียรติไม่ใช่มีแค่แขกแต่ไม่กี่คนอย่างที่เธอกลัวในตอนแรก
ริณเรณูและสุนิสายืนรับแขกอยู่บริเวณด้านหน้าของศาลาขณะที่บิดามารดาของสุนิสาก็รับรองแขกอยู่ทางด้านใน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่พระจะสวดผู้คนก็ทยอยกันเข้ามาอย่างต่อเนื่องภายในศาลาเต็มไปด้วยผู้คนมากมายริณเรณูเห็นแล้วรู้สึกตื้นตันใจมาก
“เราเข้าไปข้างในกันดีไหมริณพลอยว่าแขกน่าจะมากันครบหมดแล้วล่ะ”
สุนิสาบอกกับเพื่อนเธอเคยผ่านงานแบบนี้ของคุณปู่คุณย่ามาแล้วก็เลยพอจะรู้ว่าควรทำอะไรบ้าง
“อือ คงไม่มีใครมาเพิ่มแล้
