งานฌาปนกิจศพของคุณเรณูผ่านไปแล้ว วันนี้ริณเรณูกลับมาอยู่บ้านของตนเองหลังจากที่ไปนอนค้างที่บ้านของสุนิสามาหลายวัน โดยมีรามัญเป็นคนไปรับและตามมาคุยกับเธอที่บ้านด้วย
ชายหนุ่มนั่งรออยู่ในห้องรับแขกขณะที่เจ้าของบ้านกำลังเอาน้ำในตู้เย็นมาวางไว้ตรงหน้า
“ในตู้มีแค่น้ำเย็นนะคะ ของอย่างอื่นหนูยังไม่มีเวลาไปซื้อ”
“ไม่เป็นไร อยากให้อาพาไปซื้อไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่มางานศพคุณแม่หนูก็เกรงใจมากแล้วค่ะ อันที่จริงอาไม่น่าลำบากมาเลย”
“อาไม่ลำบากอะไรเลย อารู้ว่าหนูไม่มีใคร อาอยากมาให้กำลังใจหนู พ่อของหนูก็ฝากแสดงความเสียใจมาด้วย แต่เขามาร่วมงานศพของแม่หนูไม่ได้จริงๆ”
“เขาจะมาได้หรือมาไม่ได้งานศพของแม่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ หนูเพิ่งรู้ว่ามีคนรักแม่มากมายขนาดไหน ทั้งเพื่อนที่เคยเรียนมากับแม่และเพื่อนแม่ค้าในตลาด ไม่จำเป็นเลยที่หนูจะต้องรอแค่คนคนเดียวให้มาร่วมงานศพแม่”
“อารู้นะว่าหนูน้อยใจและเสียใจแต่อาก็ช่
