หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
"กลับกันดี ๆ นะ ไว้เจอกัน" เสียงแอปเปิ้ลเอ่ยบอกขึ้นขณะที่ทุกคนกำลังแยกย้ายเดินทางกลับบ้านหลังเลิกเรียน ซึ่งอลินญาก็ส่งยิ้มบาง ๆ ตอบกลับเพื่อนไปพลางสาวเท้าเดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยด้วยสีหน้าที่ยังคงไม่ได้สดใสเหมือนเคย
ตึกตึก...
เสียงใครบางคนเดินอยู่ด้านข้างร่างเล็กทำให้เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปมอง ก่อนจะชะงักไป
"นะโม..."
"ทำไมวันนี้เดินกลับอีกแล้วล่ะ ไม่นั่งรถเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็ก
"อ๋อ...พอดี เราอยากเดินกลับน่ะ อยากเดินไปเรื่อย ๆ คิดอะไรไปเรื่อย ๆ "เรียวปากบางอมชมพูตอบ ทำให้คนที่ถามพยักหน้ารับรู้
"แล้วนะโมล่ะ ทำไม..."
"ฉันเองก็อยากเดินกลับไปเรื่อย ๆ เหมือนกัน แล้วค่อยไปขึ้นรถตรงหน้าป้ายรถเมล์บ้านพักเธอ" ร่างสูงบอก
"อ๋อ..." อลินญาก็ขานรับตอบกลับ ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะหันถามเพื่อนตัวสูง
"...ว่าแต่ทำไมวันนี้ถึงกลับทางนี้ล่ะ ไปหาหลวงตาเหรอ"
"อืม ช่วงนี้ท่า
