ติ้ด!
เสียงลิฟต์ส่วนตัวของเจ้าของเพนต์เฮาส์ราคาแพงดังขึ้นพร้อมกับสองเท้าหนักที่เดินตรงไปยังด้านในห้องตัวเองด้วยสีหน้าท่าทีปกติ ทว่านัยน์ตาคมก็แสดงถึงความอ่อนล้าอยู่ไม่น้อยที่ในช่วงนี้ เขาจะต้องจัดการอะไรหลายอย่างด้วยตัวเอง
ตึก
ตึก
เพทายเดินตรงไปยังภายในห้องนอนด้วยความเร่งรีบ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป ชายหนุ่มก็ต้องพบแต่เพียงความว่างเปล่า ใจคนตัวสูงกระตุกวูบไปในทันที
"อลินญา..." ปากหนาเอ่ยเรียกชื่อยังคนตัวเล็กที่ต้องการเจอพลางเดินหาทั่วห้องด้วยความร้อนรน มือแกร่งทำท่าจะหยิบโทรศัพท์หรูขึ้นมากดโทรหาลูกน้องคนสนิท แต่แล้วในตอนนั้นเอง เสียงประตูห้องน้ำภายในห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างนุ่มนิ่มของอลินญาที่ยืนมองไปยังท่าทางของรองประธานหนุ่มตาแป๋ว เพทายที่เห็นแบบนั้นก็รีบผละโทรศัพท์ออกเดินตรงไปสวมกอดคนตัวเล็กทันทีด้วยความรู้สึกโล่งใจ แม้ว่าเขาจะพร้อมชนกับพ่อตัวเองมากแค่ไหน แต่ก็ไว้วางใจในความร้าย
