สายตาของไทเลอร์จับจ้องมองคนตรงหน้าราวกับเสือที่จ้องจะเขมือบเหยื่ออันโอชะตรงหน้า คำถามของเขาก่อนหน้านี้ทำให้หญิงสาวถึงกับใจสั่นแรงและไม่กล้าที่จะถามหรือพูดอะไรอีก แม้เขาจะไม่ได้ล็อคเธอไว้อย่างแน่นหนาแต่เธอก็ไม่กล้าจะดิ้นหนี เพราะรู้ดีว่ายังไงก็ไม่รอด
“ทำไมไม่ตอบล่ะ?”
“ฉะ ฉันขอโทษ ที่เอาหมอนฟาด แต่ปล่อยก่อนได้ไหม จะ เจ็บแผล...”
“เอ้ย! ฉันลืมตัวไปเลย ขอโทษไหนขอดูหน่อยนะ” เขารีบดูแผลของเธอด้วยท่าทางที่ร้อนรน แม้มันจะไม่มีเลือดไหลแล้วแต่มันก็ยังให้ความรู้สึกเจ็บแปล๊บข้างในอยู่หากถูกกระตุ้นด้วยแรงอย่างก่อนหน้านี้
“ฉันไม่เป็นอะไร มันแค่เจ็บแปล๊บๆ นิดหน่อย”
“…..” เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“เป็นห่วงฉันเหรอ?”
“ห่วงสิ”
ทั้งสองจ้องมองหน้ากันก่อนที่ใบหน้าจะขยับเข้ากันหาโดยอัตโนมัติ ริมฝีปากประทับจูบลงก่อนที่ทั้งสองจะเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับสัมผัสจากลิ้นร้อนของกันและกัน
มือหยาบดัน
