บ้านไทเลอร์
เซญ่ากลับมาเหมือนปกติแต่วันนี้จะช้าหน่อยเพราะมัวแต่เอาดอกไม้ที่รุ่นพี่เอามาให้ไปจัดไว้ในห้องเรียนดีกว่าเอาไปทิ้งเธอรู้สึกเสียดายมากกว่า
“ยิ้มหน้าบานกลับมาเชียวนะ”
“ฮึ!?” หญิงสาวหยุดเดิน พร้อมกับมองไปที่เจ้าของเสียง เห็นไทเลอร์กำลังยืนกอดอกมองเธออยู่เขาขมวดคิ้วเข้ากันหากันบวกกับสีหน้าที่กำลังแสดงออกในตอนนี้มันทำให้เธอรู้สึกขนหัวลุกแปลกๆ “คุณไทเลอร์”
“ฉันเอง ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ปะ เปล่าค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมมายืนตรงนี้?”
“ฉันต้องมีอะไรด้วยเหรอ มายืนในพื้นที่บ้านตัวเองเนี่ย"
“…..” เซญ่าไม่ได้ตอบ เธอจ้องเขากลับเช่นกันไอ้ที่เขาพูดเนี่ยเหมือนกับว่าประชดเธอเลยแฮะ แต่จะมาประชดทำไมล่ะเพราะเธอยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลย หรือจะไม่พอใจที่ช่วงนี้เธอเอาแต่หลบหน้าเขาอย่างเดียว
“ขึ้นไปหาฉัน มีงานให้ทำ"
“แต่ฉันต้อง..."
“ไม่มีแต่ รีบตามขึ้นมา ฉันไม่ชอบคอยอะไรนานๆ”
“…
