รถคันหรูเลี้ยวยังไม่ทันพ้นทางโค้งนอกประตูรั้วของคฤหาสน์หลังงามจำต้องหยุดชะงัก เพราะเกือบประสานกับรถอีกคัน ระรินหน้าตึงพลางขมวดคิ้ว หล่อนก้าวขาลงจากรถเพราะเห็นคู่กรณียืนเท้าสะเอว
“ทำบ้าอะไรของนาย!” คุณหนูสาวกระแทกเสียงถาม ยิ่งเห็นหน้าอัศวินใกล้ ๆ หล่อนยิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก
“ตาบอดหรือไงครับ คุณหนูไม่เห็นเหรอว่ารถคุณจะชนรถผม” ชายหนุ่มตอกกลับทั้งยังแสดงท่าทีไม่ยอมแพ้
“แหกตาดูสิ เนี่ยอีกนิดเดียว” เขาย่อกายลงใกล้ ๆ ฝากระโปรง หรี่ตาข้างหนึ่งมองระยะห่างของยานพาหนะทั้งสองคัน
“ดีนะที่ผมเบรกก่อนไม่งั้นชนแน่ ๆ คุณจะไปจะมาบ้านนี้ไม่มีใครว่าหรอก แต่ช่วยให้เกียรติเจ้าของบ้านด้วย”
“ฉันมาหาเพื่อน ถ้าไม่อยากให้มาก็คืนคุณฝันสิ” ระรินสวนกลับพลางไหวไหล่ไม่แคร์
“อ้อลืมไป คืนไม่ได้สินะเพราะอยากอยู่ใกล้ ๆ ก็คุณคิดไม่ซื่อกับเพื่อนฉันนี่” ชายหนุ่มคิดว่าคนอื่นดูไม่ออกหรือไงว่าตัวเขารู้สึกอย่างไรกับพลอยฝัน ระริ
