อินธัสขับรถกลับมาคฤหาสน์ด้วยความดีใจ รอยยิ้มกระจัดกระจายผุดพรายกลางใบหน้า ชายหนุ่มนำรถคันหรูเข้าจอดในโรงรถเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นก็รีบวิ่งขึ้นไปยังชั้นบนของคฤหาสน์ทันที ปลายทางคือห้องของมารดาซึ่งถูกเก็บรักษาไว้ให้อยู่ในสภาพคงเดิม
ตอนมารดาจะเสียชีวิตพินัยกรรมของท่านแบ่งทรัพย์สมบัติให้มากมาย ส่วนใหญ่คือเงินสดแต่สิ่งที่ทนายย้ำให้ฟังก่อนปิดเอกสารพวกนั้น คือท่านไม่ได้อยากมอบให้ลูกเพียงอย่างเดียว แต่ยังปรารถนาส่งต่อไปถึงหลานด้วย กำไลข้อเท้าทองคำแท้จะถูกนำมาเป็นของรับขวัญทันทีที่ลูกชายทั้งสองกำเนิดทายาท แต่น่าเสียดายพลวัฒน์จากไปก่อนวัยอันควร
และบัดนี้อินธัสต้องการส่งต่อความปรารถนาดีให้รามิล เด็กน้อยจะได้รู้แม้คุณย่าไม่อยู่แต่ท่านก็ยังห่วงใยทุก ๆ คนเหมือนตอนยังมีชีวิต
“อยู่ไหนวะ” เขาบ่นกับตนเองพลางรื้อข้าวของในลิ้นชักข้างหัวเตียง เพราะหาสิ่งที่ต้องการไม่เจอเสียที จึงกวาดสายตาสังเกตรอบข้างก็พบว
