"เด็กคนนี้คือน้องลีโอ...งั้นเหรอวะ" ผมมองดูรูปที่อยู่ในมือรอยยิ้มแสนสดใสของเด็กชายตัวน้อยที่ยิ้มสู้กล้องชูสองนิ้วทำไมถึงโคตรน่ารักแบบนี้วะผมหลงเด็กคนนี้ตั้งแต่เห็นแค่รูปงั้นเหรอแล้วถ้าเจอตัวจริงผมจะเป็นยังไง "เด็กคนนี้คือลูกของกูใช่ไหม" "ไม่ใช่หรอกมั้งพ่อของเดียร์ก็บอกมึงแล้วว่าเมียเก่ามึงมีผัวใหม่แล้วเพราะฉะนั้นเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกมึงหรอก" "ถ้ากูจะตรวจดีเอ็นเอเพื่อความแน่ใจมึงคิดว่า.." "ทำไมมึงถึงคิดว่าน้องลีโอจะเป็นลูกมึง" "ไม่รู้ว่ะตอนแรกกูก็แค่สงสัยกูถึงได้มาถึงที่นี่แต่ตอนนี้พอกูได้เห็นรูปกูรู้สึกว่าแกอาจจะเป็นลูกของกูก็ได้" "มั่นหน้ามั่นอกมั่นใจดีเนอะมึงอ่ะ แต่กูเตือนด้วยความหวังดีมึงอย่าทำแบบนั้นเลยจะดีกว่า" "ทำไมวะ" "กูสงสารหลานที่จู่ๆ มึงจะมาเอาตัวแกไปตรวจดีเอ็นเอเพียงเพราะมึงแค่สงสัยว่าแกเป็นลูกของมึงหรือเปล่า" "อาขุนค๊าบบบอาขุนนนนนน" ในขณะที่ผมกำลังนั่งคิดนั่งเครียดว่าจะเ