เจ้าของดวงตาคมเข้มนัยน์ตาสีเขียวอมฟ้ามองรูปร่างระเหิดระหงของเมียอย่างสำรวจ อาการเหวี่ยงแรงๆ เปลี่ยนมาเป็นคำหวานหยอดใส่ จนศศิงงไปกับท่าทีที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคน เขาคว้าเอวเล็กไว้หมุนร่างศศิให้กลับมาเผชิญหน้า ทอดสายตาหวานฉ่ำแบบมีเลศนัย
ศศิหน้าแดงไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เชื่อว่าดอนคิดไม่ต่างจากเธอหรอก คำพูดก็กำกวม แววตาก็กรุ้มกริ่ม
“ดอนพูดเรื่องอะไรไซส์ที่ว่าใหญ่ของดอน คงไม่ใช่ไซส์หมอนของศศิหรอกนะ”
“พี่ก็พูดเรื่องหมอน แล้วศศิคิดว่าพี่พูดถึงไซส์อะไรเหรอจ๊ะ ไซส์ที่ศศิคิดมันอยู่ต่ำกว่าเอวหรือเปล่า บอกทีสิพี่จะได้คิดตาม”แววตานั้นล้อเลียน วับวาวจนสาวน้อยวาบหวามเลือดฝาดสูบฉีดแดงตั้งแต่โหนแก้มไปถึงใบหู
กำปั้นน้อยๆ ระรัวที่แผงอกแต่ไม่ทำให้คนอย่างอเล็กซานโดรรู้สึกเจ็บเลยสักนิด “ไม่ต้องมาตีรวนศศินะ คนอย่างดอนไม่คิดแค่หมอนหรอกศศิรู้ดี ดอนหื่นแล้วก็เจ้าเล่ห์ หน้าด้านสุดๆ ด้วย”
เจ้าพ่อหัวเราะออก
