“ปล่อยฉันสิ ดอน!! กลับมาเดี๋ยวนี้นะคะ อเล็กซ์คุณมันบ้าที่สุด ฉันนางแบบดังนะ คิดว่าผู้ชายกี่คนในโลกจะมีโอกาสนอนกับฉัน กลับมานะ กรี๊ด!!!”
เอลส่ายหน้า ดวงตาสีฟ้าเข้มบนใบหน้าหล่อคมคายนั้นกวาดมองนางแบบสาวที่ตนเองกอดเอาไว้แน่น เพราะไม่อย่างนั้นหล่อนอาจจะวิ่งล่อนจ้อนตามเพื่อนรักของเขาไปอีก
“ดาเนียล่า ผมว่าคุณไม่ต้องตามมันไปหรอกเพราะมันไม่ต้องการคุณ ให้ผมช่วยคุณดีกว่า” ดวงตาเจ้าเล่ห์มองแผ่นหลังนวลเนียนน่ากิน ที่มีเส้นผมหยิกเป็นลอนดูมีวอลลุ่มคลอเคลียเต็มแผ่นหลัง แถมบั้นทายงอนงามก็ยังเสียดสีไปตามหน้าท้องของเขาอย่างไม่ตั้งใจ แต่ก็ดูยั่วยวนชวนกิน
ในขณะที่เธอเต้นเร่าๆ อยู่ในอ้อมกอดเขา ทรวงอกขนาดใหญ่เท่าหัวเด็กทารกวัยห้าเดือนก็เสียดสีไปกับลำแขนแข็งแรง เขามองไปมองมายังเนินอกและยอดปทุมถันที่เจ้าตัวเพิ่งไปทำมาใหม่ให้กลายเป็นสีชมพู ดูแล้วมันชวนให้สัมผัสนัก
“ดอนขา...กลับมานะ คุณจะทิ้งฉันไปไม่ได้นะ ฉันไม่
