อเล็กซานโดรลดกระจกลงมองหน้าสองบอดี้การ์ดคู่ใจ “เฮ้!! เป็นไงบ้าง มาริโอ้ เลวินสัน ดูจากหน้าพวกแกแล้วคงสบายดี” เมื่อมองบอดี้การ์ดหนุ่มที่โค้งศีรษะทำความเคารพ อเล็กซานโดรก็แอบเห็นแววตาละห้อยมองเข้ามาในกระจกทำให้นึกสงสาร
“เลี้ยงเปลืองข้าวสุก วันๆ ทำหน้าที่แค่เฝ้าประตู เป็นไงบ้างเป็นยามเฝ้าประตูนานแล้วสบายไปเลยสิพวกแก”
“สบายดีครับดอน”
ทั้งมาริโอ้และเลวินสันพร้อมใจกันตอบพร้อมกัน เออ คงจะจริง ถ้าติดตามเขาป่านนี้คงถูกใช้ทำโน่นทำนี่ เป็นทั้งสายลับ นักสืบ เลขา ยันเก็บขยะชีวิตที่เขาไม่ต้องการ
“ฉันมีความรู้สึกว่าใช้พวกแกไม่คุ้มเงินเดือนเลย พรุ่งนี้เลิกเฝ้าประตูซะ แล้วกลับมาให้ฉันใช้เหมือนเดิมก็แล้วกัน พ่อจะใช้ย้อนหลังให้คุ้มเชียว” พูดจบเจ้าพ่อก็พุ่งรถเข้าพรวดแล้วพาไปจอดที่โรงเก็บรถ โดยที่มาริโอ้และเลวินสันเงยหน้าขึ้นสบตากัน รับรู้ได้ว่านั่นคือการบอกว่ายกโทษให้แล้วในสไตล์เจ้าพ่อ มาริโอ้รีบตามไปเพ
