ลินดาเปิดประตูเข้ามาหาเขา เดินมาหยุดลงโดยเว้นระยะห่างเอาไว้เสมือนลูกน้องกับเจ้านาย
"มีอะไรคะ"
"เข้ามาใกล้ๆหน่อยครับมาดูนี่ให้หน่อย" เชนทำท่าจะหันแฟ้มเอกสารที่ลินดาเอามาให้เมื่อเช้าไปให้เธอดู
"ตรงไหนคะ" พอเป็นเรื่องงานเธอรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาเขาอย่างไว
"ตรงนี้ครับ" แล้ววงแขนแกร่งก็รั้งอีกคนให้มานั่งบนตักในท่าหันข้าง จนลินดาตกใจเผลอกอดคอเขาเอาไว้
"คนบ้า เล่นอะไรคะ"
"คิดถึงนี่ครับ คิดถึงมาก"
"นี่หลอกให้ลินเข้ามาเหรอคะ"
"คงงั้นมั้งครับ"
"พอเลยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นนะคะ"
"ไม่มีหรอกครับผมไม่มีคุยงานกับใครในบ่ายนี้ แล้วพ่อก็ไม่มาแล้วด้วย"
หลังจากวันนี้เป็นต้นไปพ่อของเขาจะไม่มาแล้ว อย่างที่ตกลงกันไว้คือถ้าเขาสงสัยจะโทรไปถามเอง
"แต่มันก็ไม่เหมาะนะคะ ลินเป็นใครคุณเป็นใครแล้วนี่มันก็ที่ทำงาน รักษาระยะห่างดีกว่านะคะลินว่า"
"แต่การทำงานก็ยังต้องพึ่งพากำลังใจจากคุณนะครับ ผมตั้งใจขนาดนี้แล้วคุ
