สุริยพิศุทธิ์มองออกไปนอกระเบียงเห็นความสุขของคนทั้งคู่อยู่ตรงนั้น ใบหน้าหล่อแต่หมองที่สุดพยักหน้าว่าเข้าใจ และเขาพร้อมแล้วที่จะรับกับทุกอย่าง ขอให้ได้ศศินากลับคืนมา
“ผมขอร้อง พี่ไม้ พี่สายฟ้า บอกผมเถอะครับว่าจันทร์อยู่ไหน ผมจะทำให้ดีที่สุด”
“ก็พี่บอกแกแล้วไง ว่าพี่มีที่ดินสวยๆ เยอะ และแปลงท้ายปางก็สวยสุด”
พงษ์นภดลหันไปพยักพเยิดหน้ากับพนมไพรก่อนจะพากันหัวเราะ
“แปลงท้ายปาง...”
สุริยพิศุทธิ์พึมพำก่อนจะลุกพรวด หน้าตาคือดีใจสุด เข้าไปจับมือเพื่อนรุ่นพี่
“พี่สายฟ้า พี่ไม้ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ” พูดอย่างเร็วแล้วรีบวิ่งไปที่รถตัวเองทันที
“เฮ้ยซัน! พี่ไม่ได้บอกอะไรแกนะโว้ย!”
เสียงตะโกนตามหลังทำให้สุริยพิศุทธิ์โบกไม้โบกมือให้ เพราะใจเขากระโจนไปก่อนตัวแล้ว
กว่าสุริยพิศุทธิ์จะขับรถมาถึงที่ดินแปลงท้ายปางไม้ก็เกือบจะค่ำ เพราะไม่เคยมาและดันลืมถามพงษ์นภดลด้วยว่าปางไม้ไปสิ้นสุดตรงไหน มองไปซ้าย
