บ่ายแก่ๆ ที่ ‘ไร่ชาพนมไพร’
พงษ์นภดล พนมไพร แดนดิน เหนือสมุทร ภาพตะวัน สุริยพิศุทธิ์ รวมทั้งจองจุน หนุ่มโสดหน่อเดียวที่กลายเป็นน้องเล็กของกลุ่ม เพราะหมดแผนงานวิจัยก็ยังไม่ยอมกลับประเทศ ขออยู่ต่อเมืองไทยอีกหลายๆ ปี ทุกคนนั่งปรึกษาหารือกันอยู่ชานหน้าบ้าน สีหน้าเคร่งเครียด โดยเฉพาะเจ้าของเรื่องที่แววเครียดเต็มสีหน้า
“แล้วจะเอาไง”
“ผมไม่รู้อะพี่ไม้ จันทร์... ไม่ใจอ่อนกับผมเลย ทุกวันนี้ผมไม่กล้าแตะตัวจันทร์ด้วยซ้ำ ผมกลัวจันทร์โกรธผม แตะแค่นิ้ว บางทีผมก็ยังไม่กล้า”
ทุกคนเหมือนจะเสียวสยองมีส่วนร่วมไปกับสิ่งที่สุริยพิศุทธิ์บอก เรื่องหือหากับเมียนี่ เป็นสิ่งที่ใครจะกล้าล่ะ
“แล้วฮันวอลว่าไงบ้าง” พงษ์นภดลหันไปถามภาพตะวัน
“ก็บอกอย่างที่เห็นนี่แหละพี่ บอกว่าไม่ง่ายนะ”
“ไม่ง่ายก็แปลว่าสำเร็จ แต่ยากหน่อย ใช่เปล่า”
เหนือสมุทรพูด ก่อนทุกคนจะหันไปมองสุริยพิศุทธิ์ แล้วก็พากันถอนใจ เพราะต่างฝ่ายต่างไ
