#เช้าวันต่อมา
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปรับเควินที่สนามบิน ทุกการกระทำตกอยู่ในสายตาตุล เขาจ้องมองอย่างไม่ละสายตา ทำให้ฉันคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทำเอาหน้าร้อนผ่าว
“ให้เวลาหนึ่งชั่วโมง”
“พี่ไปสนามบินนะไม่ใช่กลับบ้าน เวลาแค่นั้นจะไปพออะไร” ฉันเถียงกลับเมื่อถูกกำหนดเวลา ส่วนตุลก็ทำเป็นหูทวนลม ช่วงนี้เขาค่อนข้างเอาแต่ใจ
“พี่ไปแล้วนะ” พอเห็นว่าคนที่นอนอยู่ไม่ตอบอะไรฉันจึงเดินมาหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้อง
#สนามบิน
“ฮายเบบี้” ยืนรอไม่นานเควินก็เดินมา เขากอดคอฉันแล้วยกมือขึ้นมายีผมจนยุ่งเหยิง
“อื้อ! ผมฉันยุ่งหมดแล้วนะ”
“ไม่คิดว่าเธอจะมารับฉันได้”
“รอบนี้มาทำธุระอะไรล่ะ ทำไมถึงกระทันหันแบบนี้” ฉันถามเพื่อนเพราะแปลกใจที่เขาเปลี่ยนไฟล์บิน
“ธุรกิจครอบครัว”
“อื้อ ไปกันเถอะ” ฉันเดินนำเควินมาที่รถของตัวเองที่จอดไว้
“เธอดูแฮปปี้กับคู่หมั้น ไหนบอกว่าไม่อยากหมั้นไงล่ะ
