ฉันกระชากแขนตุลอย่างเอาเรื่องจนคนรอบ ๆ เริ่มหันมามอง ตุลจึงดึงฉันออกมาจากคลับ เขาพามายังรถที่จอดเอาไว้ด้านหน้าร้าน
“ขอเหตุผลที่มันฟังขึ้นหน่อยนะ” ฉันสะบัดมือออกแล้วกอดอกจ้องหน้าว่าที่คู่หมั้นเขม็ง
“ไอ้กันชวน มาแค่แป๊บเดียวจะกลับแล้ว” จู่ ๆ เขาก็ใช้เสียงอ้อนกับฉัน
“ไม่คิดจะบอกกันเลยเหรอ?”
“ก็คิดว่ามาแป๊บเดียวไม่ต้องบอกก็ได้”
“แป๊บเดียวที่ว่านี่มันกี่ชั่วโมง”
“สองชั่วโมง”
“ยังไงก็ควรบอกกันหน่อย” มันรู้สึกไม่โอเคจริง ๆ ที่จะไปไหนแล้วเขาไม่ยอมบอก เหมือนว่าฉันไม่ได้สำคัญอะไรเลย
“แล้วมากับใคร ทำไมไม่บอก” ครั้งนี้ตุลถามกลับด้วยท่าทางหาเรื่อง
“พี่มากับเฮีย ตุลบอกว่าจะนอนก็เลยไม่บอกก่อนและพี่ก็มาแค่แป๊บเดียว”
“ถ้างั้นก็หายกัน”
“หายกันอะไร?” ฉันขมวดคิ้วกับคำพูดของคนตรงหน้า
“ก็ต่างคนต่างไม่บอกว่ามา แปลว่าหายกัน”
“แต่นี่คลับเฮียพี่จะมามันก็ไม่แปลก ตุลนัดใครเอาไว้หรือเปล่า?” ฉั
