ถึงแม้ว่าเขาจะใช้คำพูดและน้ำเสียงที่อ่อนลงแต่ฉันก็ไม่อยากจะพูดคุยอะไรอีก เรื่องนั้นมันทำให้เจ็บจุกจนไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ
ฉันสะบัดแขนออกแรง ๆ ก่อนจะจ้องหน้าตุลเขม็งแล้วตวาดเสียงดัง
“อย่ามายุ่งกับพี่อีก!!”
“จะให้เลิกยุ่งได้ไงวะ อีกไม่กี่วันก็จะหมั้นกันแล้วอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม”
“อ๋อ! นี่พี่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่งั้นเหรอ”
“ก็ใช่ไง”
“ถ้ามาแล้วพูดแบบนี้คราวหน้าอย่าโผล่หน้ามาให้เห็นอีกนะ”
ฉันหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาแล้วจับมันนัดใส่มือของไนท์
“พี่ฝากจ่ายหน่อยนะไนท์”
พูดจบฉันก็เดินออกจากร้านเหล้าตรงมายังรถของตัวเอง เมื่อเข้ามาในรถก็สตาร์ทเตรียมจะขับออกไปจากร้านแต่ดันถูกตุลมายืนขวางหน้ารถเอาไว้
แสงไฟหน้ารถสาดส่องไปตรงร่างของตุลที่ยืนจ้องมาที่ฉัน สายตาของเขาแน่วแน่ไม่มีท่าทีว่าจะหลบให้เลยสักนิด
ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินมาหาคนที่ยืนดักหน้ารถอยู
