ตอนที่ 42 ชาติกำเนิด
“ถ้าต้องการอะไรเรียกผมได้เลยนะ” ราเชนทร์พยักหน้าอย่างเข้าใจ จากนั้นเขาก็เดินออกมาเงียบ ๆ ปล่อยให้หญิงสาวนั่งอยู่ตรงนั้นท่ามกลางสายลมและแสงแดดที่เริ่มอ่อนแรง
เพลงรักยังคงนั่งเงียบอยู่หน้าหลุมศพนานนับชั่วโมง ดวงตาเหม่อลอยไปไกล ความรู้สึกภายในใจเต็มไปด้วยคำถามมากมายที่เธอไม่ได้คำตอบ แต่สิ่งที่เธอรู้สึกได้ชัดเจนที่สุด ไม่ใช่ความโศกเศร้าที่เสียแม่ไป หากแต่มันกลับเป็นเป็นความโล่งอก
ในตอนที่เพลงรักเอาแต่นั่งอยู่หน้าหลุมศพด้วยความรู้สึกว่างเปล่าไม่ขยับไปไหน จู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ถึงจะได้ยินแบบนั้นแต่เพลงรักเองก็ยังไม่ได้หันกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงอ่อนโยนของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
“มาลี.. ไปสบายแล้ว” หญิงสาวนิ่งฟังก่อนจะใช้สายตาว่างเปล่าหันไปมองคุณหญิงที่เธอเคยเจอที่โรงพยาบาลนิ่ง ๆ ไม่ได้ตอบอะไรท่านออกไป
“บางทีความตายอาจทำให้เธ
