ตอนที่ 20 เจ็บ
หลังจากที่ได้สติ เพลงรักเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอย่างช้า ๆ ดวงตาหวานนั้นยังคลอด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาแบบไม่สามารถหยุดได้ และไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทันทีที่เธอเห็นหน้าของการันต์ ใบหน้าซีดเซียวก็เริ่มบิดเบี้ยวเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากที่เคยสั่นไหวนั้นจะเบะลงคล้ายคนที่กำลังจะร้องไห้อีกรอบ แต่ก็ยังคงพยายามกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ภายในอก
สารภาพเลยว่าตลอดเวลาที่เขาเกิดมายังไม่เคยรู้สึกเหมือนคนจนตรอกที่ทำอะไรไม่ได้เท่านี้มาก่อน ชายหนุ่มยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับไปไหน ใบหน้าขรึมที่เคยเด็ดขาดเริ่มเจือความเหวอเล็ก ๆ ราวกับไม่รู้จะรับมืออย่างไรกับอารมณ์ของหญิงสาวตรงหน้า เขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมามีเพียงสายตาที่สบกันอยู่เงียบ ๆ จนกระทั่งเพลงรักเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ราวกับว่าเธอเองก็อยากหลบเลี่ยงการปะทะทางสายตาเช่นกัน
“เป็นอะไร” เขาถามขึ้นเรียบ ๆ ขณะเดินไปที่ริมหน้าต่างของห้องนอน
