เมียหมอ

ถ้าคุณยังไม่อยากเสียใจอย่าเข้าใกล้ผู้ชายเเบบผม.. ทุกคนคงรู้จักผมดีในฐานะลูกชายคนเล็กของท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ หรือหลายๆ คนอาจจะรู้จักผมในฐานะนักศึกษาเเพทย์หรือในฐานะผู้ชายที่ชอบท่องเที่ยวในยามราตรี อะไรก็ตามเเต่ผมไม่เเคร์อยู่เเล้ว อยากเรียกหรือรู้จักเเบบไหนก็เชิญ "ทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะคะ"แฟรี่ถามผม ที่จริงเธอเป็นมากกว่าคู่นอน เเต่ก็ไม่ใช่คู่จริง เพราะเธอปรึกษาได้เกือบทุกเรื่อง เเต่เธอก็คงรู้จักผมไม่ครบทุกด้านเหมือนกัน "เพื่อนมีเมียกันหมด ไม่ว่าง"ผมตอบกลับ มือควงเเก้วไวน์มองสาวๆ ที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปมา "เเล้วทำไมคุณไม่รีบมีล่ะจะได้ไม่เหงา" "พี่ชายฉันมันยังหาเมียไม่ได้เลย ฉันไม่รีบ"ผมว่า จะว่าไปไอ้เเคนพี่ชายผมนี่มันก็อายุมากพอที่จะมีเมียมีลูกได้เเล้วเเต่มันก็ยังเลือกที่จะทำเเต่งานไม่รับรู้ชีวิตความสุขเเบบผมบ้างเเบบนี้มันจะไปมีน้ำยาอะไรกันเล่า เเต่สำหรับผมเรื่องเเฟน เรื่องเเต่งงานไม่เคยมีในหัวผมเลยสักนิด ผมยังอยากใช้ชีวิตอิสระเเบบนี้อยู่ "ถ้านายไม่ว่าอะไรฉัน.." "ฉันไม่ชอบการผูกมัด เธออย่าพยายามมันเลยเเฟรี่"ผมพูดเเทรกขึ้น "คิง.. นายก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับนาย" ถึงผมรู้เเต่เเล้วไง ยังไงซะผมก็ไม่ได้มีเเค่เธอคนเดียวอยู่ดี "ถ้าเธอคิดเเบบนั้น ฉันว่าเราคงต้องจบกันเเค่นี้"ผมบอกเสียงเรียบ ผมให้ได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องความรัก ของพวกนั้นคนเเบบผมคงให้ไม่ได้ เพราะผมไม่มีมัน.. "งั้นดื่มกันดีกว่า ลืมที่ฉันพูดไปเถอะ" "ฮึ.." ผมชนเเก้วกับเธอเเล้วกระดกดื่มเหล้าทีละนิด ยังไม่อยากเมาเร็ว พึ่งมาถึงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง ผมยังอยากเห็นอะไรสวยๆ ที่มันไม่มีภาพซ้อนอยู่ ถึงไอ้เตเพื่อนสุดที่รักมันจะมีเเฟนไปเเล้วเรียบร้อยเเต่พอผมได้เห็นเรื่องราวของมัน ผมก็มั่นใจว่าตัวเองไม่อยากมีอะไรมาผูกมัด เเต่ไอ้เตมันโชคดีที่เจอน้องน่ารักๆ อย่างมินตรา อิจฉาฉิบหายเลย.. "เดี๋ยวฉันมา"ผมหันไปบอกเธอ ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ รู้สึกว่าวันนี้คนมันจะเยอะเป็นพิเศษหรือเพราะปิดเทอมกันพวกเด็กๆ ถึงอยู่กันเยอะขนาดนี้วะ เฮอะ ปึก เรียวคิ้วผมขมวดเข้าหากันมองร่างของผู้หญิงคนนึงที่เดินชนไหล่ผมเเต่เธอเองที่เซถอยหลังไปเล็กน้อย เเทนที่เธอจะขอโทษเพราะเป็นคนชนผมเอง เธอกลับช้อนสายตาขึ้นมองผมเหมือนไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ เธอดูอ่อนกว่าผมเยอะ ทำไมถึงมาเเสดงกิริยาเเบบนี้ใส่ "ซวยเป็นบ้า.."เธอบ่นอุบ เเต่ผมได้ยิน "เธอว่าไงนะ" "หลบหน่อย ฉันรีบ" ไม่พูดเปล่าคนตรงหน้ายังพยายามที่จะเดินหลบผมโดยที่ยังไม่ขอโทษอีกด้วย "ไม่มีมารยาท"ผมพูดกระเเทกเสียงใส่ เกิดมายังไม่เคยพบเคยเจอเด็กเเบบนี้เลย ให้ตายเหอะ! "ว่าไงนะ! " "หลบ ฉันรีบ"ผมพูดต่อ เป็นประโยคเดียวกันกับที่เธอพูดกับผมเมื่อกี้เป๊ะๆ เเสดงว่าเธอคงยังไม่รู้สินะว่าพูดอยู่กับใคร "คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน"เธอพูดน้ำเสียงเเกมโมโห เเถมยังยืนเท้าเอวมองผมอีกต่างหาก "เเล้วเธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร" "เป็นผู้ใหญ่จริงหรือเปล่าถึงมาหาเรื่องฉัน" "เด็กเเบบเธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง"ผมถามเพราะความไม่เเน่ใจว่าอายุของเธอมันจะสามารถเข้ามาที่นี่ได้ "เรื่องของฉัน อีกอย่างฉันไม่ได้เด็กทั้งร่างกายเเล้วก็อายุ! เพราะงั้นหลบไป! " พอเธอพูดจบผมถึงพึ่งสังเกตุว่าเธออยู่ในชุดที่ล่อตาล่อใจขนาดไหน เเถมหน้าอกนั่นคำนวณจากสายตาน่าจะของเเท้เเม่ให้ มันเกินอายุเธอไปไหมวะเนี่ย อืม เซ็กซี่ขยี้ใจดี "เดี๋ยว" "อะไรอีก! " หมับ! ผมกระชากเเขนเธอเอาไว้ก่อนที่เจ้าตัวเเสบจะเดินจากไปโดยไร้ถ้อยคำขอโทษ ริมฝีปากนุ่มนิ่มนั่นถูกผมจูบบดขยี้ลงไปอย่างหนักหน่วงรับรู้ได้ถึงรสชาติกลิ่นลิปสติกหอมอ่อนๆ ของเธอเตะจมูกลอยมาเล็กน้อย "นะ นี่นาย.." "เเค่นี้ถึงกับขาอ่อนเลยหรือไง"ผมถามพลางยกคิ้วข้างนึงใส่เธอ "ทำบ้าอะไรของนาย! "เธอตวาดเเหวใส่ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกรหึ่ม ผมไม่สนใจว่าเธอจะหัวร้อนมากเเค่ไหน ก่อนจะควักนามบัตรที่เอาไว้ใช้ติดต่อผมโดยเฉพาะยัดใส่ลงมือไป เพียงเพราะหวังว่าเจ้าตัวจะหัวร้อนมากกว่าเดิม จะได้รู้ว่าเล่นกับใครอยู่ "อยากทำมากกว่าจูบโทรหาฉันได้นะ ฮึ.." [BABY :: PART] ไอ้ผู้ชายปากสุนัขไม่รับประทานนั่นมันใครกันกล้ามาจูบฉันได้ยังไง เเถมยังมายื่นนามบัตรบ้าๆ นี่ให้อีก คิดว่าตัวเองน่าพิศวาทตายเเหละ ฉันไม่ได้หลงใหลอะไรในตัวเขาเลยสักนิด ตางั่งนั่นเดินไม่ดูทางเองต่างหาก เห็นนะว่าเเอบมองหน้าอกฉัน ไอ้โรคจิต! "ฉันจะขับรถกลับเอง"ฉันหันไปบอกกับบอดี้การ์ดเมียใหม่พ่อ จะให้ติดตามกันทุกฝีก้าวเลยหรือไงอึดอัดจะตายอยู่เเล้ว "เเต่คุณผู้หญิงสั่งมานะครับว่าให้พวกผมดูเเลคุณหนู" "ถ้าเขาสั่งให้นายไปตายนายก็จะทำงั้นสินะ.."ฉันบอกเเกมประชด ก่อนจะล็อกประตูรถไม่ให้เขาตามขึ้นมาได้ ถ้ามาผ่อนคลายที่นี่เเล้วมีคนตามมาด้วยเเบบนี้ฉันจะเรียกมันว่าผ่อนคลายได้ยังไงกัน บ้าชะมัด ช่วงนี้มันมีเเต่เรื่องให้เครียด ฉันรู้สึกเหมือนเหลือตัวคนเดียวเเล้วหันหน้าพึ่งใครไม่ได้สักคน การที่ฉันดื่มมันก็เพียงเพราะฉันอยากจะลืมทุกอย่างไป เท่านั้นเอง ถึงเเค่ชั่วคราวก็ตาม.. "ไอ้บ้าเอ้ย"ฉันสบถออกมาคนเดียวก่อนจะขยำนามบัตรของผู้ชายที่ให้ฉันมาหน้าห้องน้ำโยนทิ้งไปเบาะหลัง ใครสนใจเขากัน หลงตัวเองอยู่คนเดียว ฉันขับรถกลับมาบ้านโดยที่สภาพยังเมาไม่เต็มที่เพราะดันไปเจอคนโรคจิตมาจูบปากฉันซะก่อนนี่สิ เลยต้องรีบกลับมาเอาเเอลกอฮออล์ล้างปากมันซะเลย ขยะเเขยง! "ทำไมกลับมาคนเดียวล่ะ"เธอถามฉัน สายตามองหาบอดี้การ์ดที่ส่งไปตามติดฉันอยู่ตลอด "ฉันให้พวกเขาตามกลับกันมาเอง"ฉันตอบกลับ เธอเป็นผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ อายุน้อยกว่าเเม่ฉันหลายปีอยู่ เเต่เรื่องอะไรที่ฉันจะรับเธอเป็นเเม่ เธอก็เเค่ชอบบงการชีวิตคนอื่นเท่านั้นเเหละ "เเม่ถามดีๆ นะเบบี้" "คุณไม่ใช่เเม่ฉัน! " "เบบี้.. เราก็รู้ว่าเราเป็นใคร ไม่กลัวเป็นข่าวหรือไง" "ช่างเขาสิคะ" "เบบี้.." "ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณ ขอโทษด้วยนะคะ"ฉันว่าเสร็จเเล้วเบี่ยงตัวเดินขึ้นห้องตัวเอง โดยที่มีแม่บ้านสองคนเดินตามฉันขึ้นมา ป่านนี้พ่อฉันน่าจะหลับเเล้วล่ะ เอาเเต่ทำงานจนไม่สนใจลูกสาวคนนี้เลยสินะ ฉันคิดถึงแม่อีกเเล้ว.. ตอนนี้ท่านขึ้นไปอยู่บนสวรรค์คอยมองเด็กดื้ออย่างฉันปั่นประสาทเมียใหม่พ่อเเล้วมั้ง ไม่รู้สิ.. ฉันยอมรับใครตอนนี้ไม่ได้หรอก เธอเป็นคนนอกไม่ใช่คนในครอบครัวฉัน ไม่มีวันด้วย.. ตั้งเเต่ไม่มีเเม่ฉันก็พยายามที่จะเข้มเเข็งด้วยตัวเองมาตลอด ฉันทำได้เมื่ออยู่ในโลกภายนอกเเต่ความจริงเเล้วมันไม่ใช่เลยสักนิดเดียว "คุณหนูอย่าใจร้ายกับเธอนักเลยนะคะ เธอเเค่เป็นห่วง"ป้านิ่มบอกฉัน ส่วนอีกคนคือป้าน้อมเป็นพี่น้องกันสองคน เเล้วก็เป็นคนสนิทของเเม่ฉันด้วย "ถ้าจะเข้ามาเพื่อสอนฉัน ก็ลงไปพักผ่อนเถอะค่ะ ฉันไม่อยากคิดเรื่องเธออีก"ฉันบอกเเล้วยิ้มเจือนๆ ส่งไปให้ พวกป้าๆ เเกเองก็สนิทกับเเม่ฉันเเล้วก็เลี้ยงดูฉันมา น่าจะรู้จักตัวตนฉันดีกว่าใคร "ป้าขอโทษนะคะ ป้ารู้ว่าคุณหนูคงทำใจลำบาก.." "ฉันคิดถึงเเม่.. ฉัน ฮึ่ก.." พิษเหล้ามันไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บปวดเลยสักนิดเดียว เพราะต่อให้ฉันไม่ดื่มหรือดื่มให้หนักมากกว่านี้ฉันก็ยังคงเจ็บปวดเพราะคิดถึงเเม่อยู่ดี เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นคนใหม่ของพ่อยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ในบ้านหลังนี้ "คุณหนูเป็นคนเก่งค่ะ เข้มเเข็งเข้าไว้นะคะ.." ถึงเธอจะพูดเเบบนั้นเเต่น้ำตาของฉันมันก็ยังไหลเหมือนเขื่อนเเตกอยู่ดี กอดของพวกเธอทำให้ฉันอบอุ่นมากจริงๆ "รีบเข้านอนเถอะนะคะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นไปเรียนไม่ทัน" "ขอบคุณนะคะ.."ฉันว่าเเล้วคลี่รอยยิ้มที่มันเปื้อนไปด้วยน้ำตามองเธอสองคนที่เดินออกจากห้องไป พรุ่งนี้ก็คือเช้าวันใหม่ วันนี้ก็เเค่ปล่อยมันให้เป็นเรื่องของอดีตไปเท่านั้นเอง เเค่อดีตที่ฉันไม่อยากจดจำมัน.. รวมถึงไอ้บ้าที่จูบปากฉันด้วย!