"โอ๊ย! ฉันปวดฉี่ จะไปฉี่!"
ให้ตายเหอะ! พี่คิงตามติดฉันยิ่งกว่าเงาตามตัวซะอีก นี่ฉันหลวมตัวไปเป็นเเฟนกับใครกันเเน่ ทำไมถึงเอาเเต่ตามฉันเป็นลูกลิงเลยเนี่ย!
"คิดถึง"
"หยุดอยู่ตรงนั้นนั่นเเหละ ไม่ต้องตามมา" ฉันชี้นิ้วสั่ง จนเจ้าตัวยอมนั่งก้นจุมปุกอยู่ที่โซฟา ฉันถึงใช้ไม้ค้ำพยุงตัวเองเข้าไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ
จะมาคิดถึงบ้าอะไร ทำธุระไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ
"ฉันหิว.." ฉันเดินเข้าไปหาพี่คิงเเล้วทำท่าอ้อนใส่ เห็นข้าวฟ่างบอกเค้กร้านตรงข้ามนี่อร่อยฉันก็อยากจะลองบ้าง เเต่ขามันไม่รักดีเอาซะเลย
ถึงฉันจะสามารถกลับบ้านได้ เเต่กว่าขาจะกลับมาหายเป็นปกติก็คงใช้เวลาอยู่หลายเดือน หวังว่าเรื่องมันคงจะไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้หรอกนะ
"งั้นเดี๋ยวไปซื้อให้ อยากกินอะไร"คนตรงหน้าพูดพร้อมกับกระตุกเเขนให้ฉันลงไปนั่งที่ตัก
"อยากไปด้วย"
"อยู่นี่เเหละ ไปเเปปเดียว"
ฉันเบะริมฝีปากล่างเล็กน้อย น่าเบื่อจะตายอยากออกไปเด
