“พูดออกมาเรน ตอนนี้เธอกับฉันมันไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อมกันอีกแล้ว”
“เลิกยุ่งกับฉันไปสักที ถ้านายไม่รักฉันแล้วก็ปล่อยฉันไป”
ดวงตากลมโตสั่นระริกขณะที่พูดคำนั้นออกมา เธอต้องทำเป็นเข้มแข็งมาตลอด ทั้งที่ไม่ได้อยากทำแบบนั้นสักนิดเดียว เธออยากอ่อนแอกับใครสักคนเหมือนกัน เมื่อก่อนเธอเคยได้รับความอบอุ่นจากผู้ชายคนหนึ่งมานาน แต่ตอนนี้เขาหายไปแล้ว เหลือแต่ผู้ชายที่ทำท่าทางเย็นชาใส่เธอตลอดเวลา
ในเมื่อเขาไม่รักเธอแล้วก็ควรจะปล่อยเธอไปสักที แต่เขายังเข้ามาควบคุมชีวิตของเธอไม่หยุด ทำเหมือนกับยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธอ ทั้งที่เขาเป็นคนทำทุกอย่างพังไปหมดแล้ว
“ทรมานมากไหมเรน ที่เป็นแบบนี้”ฟรินท์เดินเข้ามาจับไหล่บางทั้งสองข้าง ประทะเข้ากับอกแกร่งของเขาอย่างแรงจนคนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด“แต่มันไม่ได้สักเศษเสี้ยวที่ฉันทรมานมาตลอด”
นัยน์ตาคมวูบไหว เขาเจ็บปวดทุกอย่างที่เป็นตอนนี้ มันเหมือนความไว้ใจแล
