“ขยับออกไปนะ รู้ไว้ซะด้วยว่าตอนนี้มันเวลาทำงาน ไม่ใช่เวลาที่นายจะมาคิดทำอะไรตามใจก็ได้”หญิงสาวรีบผลักอกแกร่งของเขาทันที เมื่อเธอเริ่มรู้สึกร่างกายร้อนรุ่มเพราะสายตาของเขา ปากก็บอกว่าไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว เธอก็แค่ต้องการย้ำเตือนตัวเองแค่นั้น แต่ที่จริงแล้วเขายังมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธออยู่มาก
“ประตูตรงนั้นเธอเห็นหรือเปล่า?”คนตัวเล็กหันไปมองตามสายตาของเขา เห็นประตูบานหนึ่งอยู่ใกล้กับโต๊ะทำงานของเขา เป็นประตูที่เธอคิดมาตลอดว่าเป็นห้องน้ำส่วนตัวของเขา แต่ทว่าดูจากสายตาเจ้าเล่ห์ของคนตรงหน้าแล้ว เธอคิดว่าไม่น่าจะใช่อย่างที่เธอคิด
“ห้องน้ำไม่ใช่หรือไง”
“ก็ไม่ผิด”ฟรินท์ยิ้มกรุ่มกริ่ม ที่เธอเข้าใจก็ไม่ผิดนัก มันคือห้องน้ำส่วนตัวของเขาจริง ๆ แต่ใครจะรู้ว่าในห้องนั้นมันมีห้องพักส่วนตัวของเขาด้วย ซึ่งตั้งแต่เข้ามาทำงาน เขาไม่เคยใช้บริการห้องนั้นเลย“อยากเข้าไปดูหรือเปล่า”
“บอกว่าให้ถอยออกไปไง
