เธอคลานไปนอนขดตัวบนเตียง หลังจากบอกว่า 'กลัว' เธอกลัวจริงๆ หรือแค่แกล้งเนี่ย
"แกล้งใช่มั้ย ไม่ได้กลัวจริงๆ?"ผมรีบตามไปถามให้รู้เรื่อง กลัวว่าเลม่อนจะกลัวผมจริงๆ แบบนั้นแย่เลยนะเว้ย
"...."เธอไม่ตอบ นอนแน่นิ่ง จนผมเอานิ้วไปอังจมูกดูว่าเธอหายใจหรือเปล่า กลัวว่าจะกลัวผมจนกลั้นหายใจ
แปะ!
"ยังไม่ตาย"เธอตบมือผม บอกหน้ายุ่ง
"ก็เห็นนิ่งไป"ผมล้มตัวลงกอด
"ห่มผ้าด้วยหนาว"เธอพลิกตัวมาซุกอกผมบอกเสียงอู้อี้ แบบนี้ไม่ได้กลัวผมจริงๆ สินะ
พรึ่บ
จุ๊บ
ผมดึงผ้าขึ้นห่มให้ ไม่ลืมจุ๊บเหม่งน้อยก่อนจะปิดไฟนอน
วันนี้ผ่านเรื่องมาเยอะ พวกเราควรพักผ่อนได้แล้ว พรุ่งนี้มีอะไรให้ทำอีกมาก แต่....
ปิดไฟได้ไม่นานผมก็โดนนิ้วเล็กๆ จิ้มอก
"นี่!!"
"หืม?"ผมขานรับในความมืด
"นอนไม่หลับ"เธอลุกขึ้นนั่ง ผมจึงต้องยื่นมือไปเปิดไฟ
"ให้ทำไง ดูหนังมั้ย"ผมเสนอ
"ไม่อยากดู"
"งั้นก็นอน"
"ไม่อยากนอน!"เธอบอกเอาแต่ใจ
"งั้นอยากท
