3.ไม่มีอะไรจะเสีย

963 คำ
คอนโดเทย์เลอร์ ในที่สุดฉันมาที่คอนโดของเขาจนได้ แต่ไม่ใช่คอนโดเดิมที่ฉันตื่นมาวันนั้น ไอ้เลวนี่คงมีหลายที่เอาไว้ล่อสาวแน่ๆ "นายนอนห้องไหน"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองชั้นสองของห้องเขา ต้องรวยขนาดไหนเนี่ย ถึงมีห้องสองชั้นที่กว้างขวางขนาดนี้ แถมสระว่ายน้ำส่วนตัวด้านนอกนั่นเอง เหมาทั้งชั้นเลยหรือเปล่าเนี่ย แต่ตอนนี้ฉันไม่ควรคิดเรื่องนี้หรือเปล่า "ขวามือ" "งั้นฉันนอนห้องซ้ายสุด"ฉันเดินขึ้นไปบนชั้นสอง เลือกห้องนอนตัวเอง "มันห้องเก็บของ"เขาเดินตามขึ้นมา มองไปที่ห้องนั้น "ห้องข้างหน้าตรงนี้ก็ได้"ชั้นชี้ห้องถัดมา น่าจะเป็นห้องนอน "ไอ้มอสมันต้องมาที่นี่แน่ และถ้ามันรู้ว่าเราไม่ได้นอนห้องเดียวกัน มันไม่เชื่อที่เธอพูดแน่" "เป็นแฟนกันไม่จำเป็นต้องนอนห้องเดียวกันนี่"ฉันคบกับมอสมาเป็นเดือน ก็ไม่เห็นต้องทำเรื่องแบบนั้นเลย "นั่นสำหรับเธอกับมัน แต่สำหรับฉันไม่ใช่! มันรู้นิสัยฉันดี" นิสัยเลวๆสินะ เหอะ! "งั้นถ้ามอสมาเราก็แกล้งนอนห้องเดียวกันก็ได้" "อย่าแกล้งเป็นโง่หน่อยเลย ฉันสามารถเข้าออกคอนโดมันตอนไหนก็ได้ คิดมั้ยว่ามันจะเข้าออกที่นี่ได้สบายเหมือนกัน" พวกเขาสนิทกันมาก ถึงขั้นเข้าออกคอนโดกันโดยไม่ต้องขอ เหมือนก่อนหน้าที่พวกเขาเข้าห้องมอส โดยไม่เคาะประตูด้วยซ้ำ "นายก็เปลี่ยนรหัสห้องสิ เรื่องง่ายๆแค่นี้คิดไม่ได้หรือไง" "มันมีคีย์การ์ดโว้ยยังโง่!" "นายก็เปลี่ยนดิ อย่าโง่!"ไอ้เลวนี่กล้าด่าฉันว่าโง่ ไม่ดูตัวเองเลย! "มันเปลี่ยนทันมั้ยเล่า! แล้วถ้าเปลี่ยนมันไม่ยิ่งน่าสงสัยหรือไง แต่ยังไงก็เอาเถอะ ตามใจเธอแล้วกัน ยังไงก็ไม่ได้อยากเลิกกันมันอยู่แล้วนี่!"ว่าแล้วเขาก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองไป "!!!!" ฉันได้แต่กำมือแน่นแล้วเดินลงไปชั้นล่าง เปิดประตูออกไปนั่งข้างริมสระ ทอดมองท้องฟ้ายามค่ำคืน พร้อมกับความรู้สึกหนักอึ้งเหมือนมีอะไรจุกที่อกตลอดเวลา ฉันไม่รู้ว่าตัวเองทำถูกหรือเปล่า แต่ฉันไม่มีหน้า คบกับมอสต่อจริงๆ เขาดีกับฉันถึงขนาดนั้น ฉันหักหลังเขาไม่ได้ ทุกครั้งที่มองหน้าเขา ฉันก็รู้สึกผิดตลอดเวลา จะให้บอกความจริงไป เขาจะรับได้งั้นเหรอ ฉันไม่มีค่าพอที่จะยืนอยู่เคียงข้างเขาอีกแล้ว จะให้ปิดเป็นความลับไปตลอด แล้ววันหนึ่งเขาเกิดรู้ขึ้นมา ว่าแฟนตัวเองได้เสียกับเพื่อนสนิทตัวเอง เขาจะรู้สึกยังไงล่ะ สู้ตัดความสัมพันธ์ตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า เหมือนที่ไอ้เลวเทย์เลอร์บอก เพราะพึ่งคบกันได้ไม่นาน คงไม่เสียใจเท่าคบเป็นปีแล้วรู้ทีหลัง "ร้องไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก" ไอ้คนเลวเดินออกมาแล้วพูดขึ้นลอยๆ "ไม่ต้องมายุ่ง!"ฉันปาดน้ำตา เสมองไปทางอื่น เกลียดไอ้เลวนี่จริงๆ "ฉันอยากยุ่งนักแหละ!"เขาชายมองฉันเพียงเล็กน้อย "ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว!"ฉันลุกขึ้นเดินกลับเข้าห้อง แต่ก็นึกขึ้นได้ "ไม่มีเสื้อผ้าใส่" "ใส่ของฉันไปก่อน อยู่ในตู้เลือกเอาเอง" "..." ฉันไม่พูดแม้กระทั่งคำขอบคุณ เดินขึ้นไปอาบน้ำในห้องของเขา ยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ ตัวก็เสียให้เขาไปแล้ว นอนห้องเดียวกันคงไม่เป็นไรหรอก ฉันอาบน้ำเสร็จเลือกชุดของไอ้คนเลวมาใส่ ก่อนจะออกมาจัดที่นอน ในห้องมีแค่ผ้าห่มผืนเดียว ฉันจึงเดินไปเอาอีกห้อง มาปูพื้นข้างๆเตียง และวางหมอนให้อีกใบ "กลัวฉันถึงขั้นนอนพื้นเลย?"เขาเดินเข้ามา กอดอกพิงผนังห้องมองดูฉันจัดเตรียมที่นอนบนพื้น "หึ!"ฉันกระตุกยิ้ม ก่อนจะขึ้นไปนอนห่มผ้าบนเตียง ใครจะนอนพื้นกันล่ะ ต้องเป็นเขาอยู่แล้ว "หมายความว่าไง"เขาเดินเข้ามามองฉันสลับกับที่นอนบนพื้น คงรู้แล้วสินะว่าที่นอนใคร "ฉันอุตส่าห์ใจดีเตรียมที่นอนให้นายเลยนะ" "แต่นี่มันห้องฉัน! อยากนอนพื้นก็นอนเองดิวะ!" "ไม่ใช่นายหรือไงที่บอกให้มานอนห้องเดียวกัน ก็มาแล้วนี่ไง แต่นายต้องนอนพื้น หรืออยากจะออกไปนอนห้องอื่นก็ได้นะ ถ้ามอสมาเห็นเดี๋ยวฉันแก้ต่างให้เอง ว่านายออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก" "งั้นเธอก็เป็นคนออกไปเองดิ นี่มันห้องฉัน เตียงฉัน!" "สายไปแล้ว เตียงอุ่นแล้วขี้เกียจย้ายที่"ฉันไม่ยอมลุก นอนห่มผ้าสบายใจ สะใจชะมัด! "อะไรวะเนี่ย!"เขาบอกอย่างหัวเสีย ก้มลงหยิบผ้าห่มกับหมอนบนพื้น เดินไปที่โซฟาปลายเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่สบอารมณ์ พรึ่บ! พรึ่บ! ปึก! "นี่! เตียงออกจะกว้างนอนด้วยไม่ได้ไง" ผ่านไปสักพักเขาก็ชะโงกคอขึ้นเรียกฉัน "ไม่ได้! ฉันนอนดิ้น"ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง พลิกตัวนอนขวางเตียง ใครจะยอมให้นอนด้วยเล่า! "จิ๊!!!!"เขาทำเสียงไม่สบอารมณ์ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง สมน้ำหน้า! นอนให้ปวดหลังปวดตัวไปเลย!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม