น้องพร้อมนอนคว่ำบนเตียงนอน ยกมือขึ้นเท้าคางตัวเองไว้ ขาเล็กยกขึ้นยกลงอยู่ด้านหลัง ส่งยิ้มให้น้าวีใจดีของตัวเองที่อยู่ในหน้าจอโทรศัพท์ โดยมีพิมพ์มาดานั่งฟังน้าหลานคุยกันอยู่ข้างๆ
(สิ้นเดือนนี้เจอกันนะคะ เดี๋ยวน้าวีลงไปหานะลูก)
“ครับผม”
(น้องพร้อมอยากได้อะไรไหมครับ เดี๋ยวน้าซื้อไปฝาก) พิมพ์มาดาที่นั่งฟังก็ยิ้มออกมากับความรักที่มนัสวีมีต่อลูกชายของเธอ รักตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า ร้องไห้ในวันที่เธอคลอดน้องพร้อมออกมา เปย์หลานตั้งแต่วันแรกที่เห็นเจ้าก้อนขาวนอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงนอนที่โรงพยาบาล
“ไม่อยากได้ครับ แต่แม่บอกว่าวันที่น้าวีมา แม่จะทำหมูกระทะกินที่บ้านครับ”
(ดีเลยครับ น้าวีอยากกินอยู่พอดี)
“วี รู้ไหมวันนี้เราเจอใคร” พิมพ์มาดาโผล่หน้าเข้ามาในจอบ้าง เพื่อสนทนากับเพื่อนสาว
(ใครอะ)
“พี่ฟ้า เราเจอพี่ฟ้าที่นี่”
(พี่ฟ้าไหน...พี่ฟ้าพี่รหัสเพลงอะนะ)
“ใช่ ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน เห็นพี่ฟ้าบอก
