เมื่อเปิดประตูร้านในตอนเช้าพิมพ์มาดาถึงกับแปลกใจ ที่เห็นฟ้ามานั่งรอที่ม้าหินอ่อนข้างร้าน ร่างบางลุกขึ้นยืนเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม ในมือถือถุงอยู่สองใบ
“มาแต่เช้าเลยค่ะพี่ฟ้า”
“ก็พี่กลัวไม่ได้กินโจ๊กเจ้าอร่อยน่ะสิก็เลยต้องรีบมา อีกอย่างวันนี้พี่ก็ต้องเข้าไปเคลียร์งานแต่เช้าด้วย เพราะอีกไม่กี่วันพี่ต้องกลับแล้ว”
“เหรอคะ เสียดายจังค่ะ เราเพิ่งได้เจอกันเอง”
“ไม่ต้องเสียดายหรอก ยังไงเราต้องได้เจอกันอีกแน่ นี่จ้ะของขวัญเล็กๆ พี่ซื้อมาฝากหลาน ไม่รู้น้องพร้อมจะชอบไหม” เป็นเสื้อผ้าลายการ์ตูนเข้าชุดกัน ที่ฟ้าไปซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าในตัวอำเภอ
“ขอบคุณพี่ฟ้ามากๆ นะคะ คราวหลังไม่ต้องซื้ออะไรให้แล้วนะคะ เพลงเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก น้องพร้อมก็หลานพี่คนหนึ่ง”
“งั้นวันนี้เดี๋ยวเพลงเลี้ยงโจ๊กพี่ฟ้านะคะ ห้ามปฏิเสธด้วยล่ะ ไม่งั้นงอนจริงๆ ด้วย” เมื่ออีกคนกำลังจะอ้าปากค้าน พิมพ์มาดาจึงรีบชิงพูดดักทาง
