นที่นอนหลับไปนานเริ่มรู้สึกตัว เปลือกตาที่หนักอึ้งปรือขึ้นและหลับลงไปอีกครั้ง กลิ่นยาฆ่าเชื้อคละคลุ้งเข้าสู่จมูก เป็นคำตอบตั้งแต่ยังไม่ลืมตาว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ตรัยคุณลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แสงสลัวภายในห้องทำให้มองอะไรไม่ค่อยชัด แต่เมื่อม่านตาปรับแสงได้ชายหนุ่มก็เริ่มมองสำรวจไปรอบห้องพักที่เงียบสงบ
นี่อย่าบอกนะ ว่าไม่มีใครอยู่เฝ้าเขาเลยสักคน
แอบน้อยใจไม่น้อย เมื่อมองหาไม่เห็นใคร ร่างสูงพยายามขยับตัวแต่ขยับเพียงนิดก็เจ็บแปลบไปทั้งตัว โดยเฉพาะแผลที่ถูกแทง แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้คอแห้งอยากได้น้ำสักนิดมาจิบแก้กระหาย พยายามกัดฟันสู้ยื้อมือไปหยิบแก้วน้ำที่หัวเตียงมา แต่สุดท้ายก็พลาดท่าคว้าไม่ได้ มิหนำซ้ำแก้วน้ำตกแตกกระจายลงที่พ้น
เพล้ง!!
“พี่รักษ์!!” พิมพ์มาดาที่เปิดประตูเข้ามา รีบถลาเข้ามาหาชายหนุ่มที่นอนบนเตียง
“ทำอะไรคะเนี่ย” คนที่คิดว่าตัวเองถูกทิ้งให้เดียวดายแอบอมยิ้ม ใจที่แห้งเหี่ยว
